ملک‌الشعرا بهار:چو می خوردی خیال بد میندیش که از مستی خیال بد شود بیش
❈۱❈
چو می خوردی خیال بد میندیش
که از مستی خیال بد شود بیش
خیال بد چو افزون شد، شر آرد
به ناگه عمر مظلومی سر آرد
❈۲❈
زن ار داری دهی ناگه طلاقش
پس آنگه زار نالی در فراقش
پسر گر داری او را حیز خوانی
وزین حرفش سوی حیزی کشانی
❈۳❈
رفیق ار داری او را زشت گویی
به‌تو خشم آورد زین زشت‌خویی
به نزدیکان فرستی زشت پیغام
بهٔاران می‌دهی صدگونه دشنام
❈۴❈
چو کشتی کینه در قلب صمیمان
ندارد سود اگر گشتی پشیمان
چو رنجیدند یارانت کماهی
نبخشندت اگر صد عذر خواهی
❈۵❈
نبخشندت وگر بخشند ناچار
تنک مغزت بخوانند وسبکسار
به مستی فکر بد جان را عذابست
وگر هرگزننوشی می، صوابست
❈۶❈
به جای آن که در اصلاح کوشی
همان بهتر که هرگز می ننوشی
ز من گر بشنوی از می بکش دست
سگ دیوانه به از مردم مست
کامنت ها