ملک‌الشعرا بهار:سگی ناتوان با سگی شرزه گفت که رازی شنیدستم اندر نهفت
❈۱❈
سگی ناتوان با سگی شرزه گفت
که رازی شنیدستم اندر نهفت
که تلخ است خون سگان سترگ
از آن ناگوار است درکام گرگ
❈۲❈
اگر بود شیرین چون خون بره
بخوردند خونمان ددان یکسره
ز شیرینی خون، بره تلخ کام
سگ‌از تلخی‌خون‌پر از شهد جام
❈۳❈
جوابش چنین داد آن شرزه‌سگ
که‌ای نازموده ز هفتاد، یک
بره چون سگان گر دهان داشتی
در آن چار زوبین نهان داشتی
❈۴❈
بجای گران دنبه بودیش گاز
به‌جای سم گرد چنگ دراز
نبودی ازو گرگ را هیچ بهر
شدی‌خونش درکام بدخواه زهر
❈۵❈
نه‌آنست‌شیرین نه شور است این
که بی‌زوری است آن و زور است این
نه‌این‌نوش‌درخون شیرین اوست
که در چنگ و دندان مسکین اوست
❈۶❈
به خون من این تلخی معنوی
ز دندان تیز است و چنگ قوی
سخن اندرین پنجهٔ آهنی است
وگرنه که خون سگان تلخ نیست
❈۷❈
چو با ما نیامد فزون زورشان
به‌بهتان خرد داشت معذورشان
به خون تلخی ما درآویختند
وزین شرم خون بره ریختند
❈۸❈
کسی چون ز کاری بماند فرو
یکی حکمت انگیزد از بهر او
بهارا فریب زمانه مخور
وگر خورده‌ای جاودانه مخور
❈۹❈
به سستی مهل تیغ را در نیام
کجا مشت باید مفرما سلام
که گر خفت گرگی به میدان کین
به تن بردرندش سگان پوستین
❈۱۰❈
سگ شرزه‌شو، کِت‌بدارند دوست
نه مسکین بره کت بدرند پوست
کامنت ها