بهرام سالکی:
❈۱❈
ای فلک ، نعمت به من دِه بی‌حساب
هر دعای بنده را کُن مستجاب
❈۲❈
نوبتی ، رحمت به حال ِ بنده کُن (۱)
بنده را از لطف خود شرمنده کُن
صد هزاران دل کُنی ریش و پریش
یک نفر را کُن دعاگو بهر خویش!
❈۳❈
لعنت و آهِ مرا بر جان مَخَر
چشم ، بر هم نِه و از من درگذر
کُن برای خویش ، کسب آبرو
بس نباشد بر تو نفرین و تُفو؟ (۲)
❈۴❈
از چه هستی در پی آزار من؟
یک دو روزی خور غم و تیمار من (۳)
حُکم داری پرّ و بالم بشکنی
نه که از بُن ریشه من برکَنی
❈۵❈
تو ندانی فرق سَر را با کلاه؟!
کیفرت افزون شد از حدّ گناه
یک تن از اعمال تو دلشاد نیست
کس ز زنجیر غمت آزاد نیست
❈۶❈
روز و شب بنشسته‌ای اندر کمین
تا که دل‌ها را کنی زار و غمین
ظلم خود ، کم کن به جان ِ مردمان
کز ستبری ، پاره گردد ریسمان (۴)
❈۷❈
هر چه کردی پیش ازین ، دیگر مکن
بیش ازین چشم خلایق تَر مکن
❈۸❈
***********
۱ - نوبتی: یک بار - یک مرتبه - باری
۲ - تفو: تُف ، در مقام تحقیر و سرزنش دربارۀ کسی می‌گویند .
ز شیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را بجایی رسیدست کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو بر تو ای چرخ گردان ، تفو ( منسوب به فردوسی )
۳ - تیمار: غم - اندوه
ز شیر شتر خوردن و سوسمار
عرب را بجایی رسیدست کار
که تاج کیانی کند آرزو
تفو بر تو ای چرخ گردان ، تفو ( منسوب به فردوسی )
۳ - تیمار: غم - اندوه
غم و تیمار کسی را خوردن: غمخواری و دلسوزی کردن:
هر که او انده و تیمار تو نگزیند
تو به خیره چه خوری انده و تیمارش ( ناصرخسرو )
۴ - ریسمانِ آویخته ، هر چه بلندتر و ضخیم‌تر باشد ، وزن بیشتری خواهد داشت و قاعدتاً می‌تواند به دلیل ازدیاد وزنش ، باعث پاره شدن خود شود. لذا ضخامت ریسمان ، همیشه موجب استواری آن نیست.
هر که او انده و تیمار تو نگزیند
تو به خیره چه خوری انده و تیمارش ( ناصرخسرو )
۴ - ریسمانِ آویخته ، هر چه بلندتر و ضخیم‌تر باشد ، وزن بیشتری خواهد داشت و قاعدتاً می‌تواند به دلیل ازدیاد وزنش ، باعث پاره شدن خود شود. لذا ضخامت ریسمان ، همیشه موجب استواری آن نیست.
ظلم بیش از اندازه هم می‌تواند ، موجبات طغیان مردم و نتیجتاً هلاکت ظالم را فراهم آورد.
کامنت ها