بهرام سالکی:
❈۱❈
آدمی از کِبر خود دارد گمان
اینکه باشد زینت باغ جهان
❈۲❈
سُوگلی‌ّ جمله مخلوقات اوست
بی گُل رویش ، جهان بی‌رنگ و بوست!
خویش را خوانَد اجلّ کائنات (۱)
علت غائی و مقصود حیات (۲)
❈۳❈
ظن بَرَد هر جا که یک جُنبنده است
از برای مطبخ او زنده است
گر که موجودی براو بی‌فایدست
می‌دهد فتوا : وجودش زائدست!
❈۴❈
غایتِ خلقت ، فقط انسان بُوَد (۳)
این فلک از شوق او گردان بُوَد!
****
این نداند ، با همه عُجب و غرور (۴)
❈۵❈
بر طبیعت ، آنقَدَر ارزد که مور
در نظام آفرینش ، « سالکی »
ارج و قُربش نیست بیش از جُلبکی
دیگر آنجا ، آنکه نامش آدمیست
❈۶❈
ارزشش والاتر از یک پشّه نیست
هر کسی باشد پی ِ تکلیف خویش (۵)
تا بَرَد ماشین خلقت را به پیش
مامِ گیتی راست هر عضوی عزیز
❈۷❈
نیست او را فرق غوره با مویز
هر دو شیرینند و مخلوقات او
کِی بُوَد تبعیض اندر ذات او؟
****
❈۸❈
نیست بی‌حکمت و از روی هوس
خلقتِ مردم‌گزای این مگس
از چه پنداری که این موجود پست
بودنش در این جهان بیهوده است؟
❈۹❈
از نگاه آن مگس هم ، آدمی
موجد شَرّست و هر نقص و کَمی!
تو چرا خواهی که جای کرکسی
یا به جای خلقت خار و خَسی
❈۱۰❈
دشت و صحرا پر شود از بلبلان؟
سبزه و گل بر دَمد در بوستان؟
بلکه کرکس هم نماید این دُعا
کاین جهان پُر گردد از لَش مُرده‌ها
❈۱۱❈
***********
۱ - اجل: عظیم القدر[تر] - اجلّ کائنات از روی ظاهر ، آدمی است و اذلّ موجودات سگ. (گلستان سعدی)
۱ - اجل: عظیم القدر[تر] - اجلّ کائنات از روی ظاهر ، آدمی است و اذلّ موجودات سگ. (گلستان سعدی)
۲ - علت غائی: غرض و مقصود خداوند از آفریدن جهان - در ظهور آفرینش علت غایی تویی (قاآنی)
۳ - غایت: کمال - مقصود - نهایت آرزو و تمامی مطلوب (لغتنامه دهخدا)
۳ - غایت: کمال - مقصود - نهایت آرزو و تمامی مطلوب (لغتنامه دهخدا)
۳ - معنی مصرع : انسان ، تصوری واهی دارد که گردش چرخ فلک از شوق وجود اوست.
۴ - عُجب: به خود نازیدن - تکبر
۴ - عُجب: به خود نازیدن - تکبر
۵ - تکلیف: وظیفه‌ای که بر عهده کسی گذاشته شده است و باید انجام دهد.
کامنت ها