بیدل دهلوی:طبع دانا الم دهر مکدر نکند گرد بر روی ‌گهر آن همه لنگر نکند

..درباره‌ی بیت سوم:..می‌دهد عاقبتِ‌ کار، حسد سینه به زخمبَد رَگی تا به‌ کجا تکیه به نشتر نکند؟..(بیدلِ دهلوی)....تمامِ بارِ زیباییِ این بیت، بر دوشِ کلمه‌ی (بد رَگی) است...بد رَگ = دو معنی دارد:..یکی یعنی کسی که بد اخلاق و بد طینت است..یکی هم به افرادی که در موقعِ حجامت، رگشان راحت پیدا نشود می‌گویند بد رگ است...این اصطلاح دوم هنوز اطراف ما جریان دارد و توی بیمارستان، موقعِ آزمایش خون، به کسی که راحت نشود رگش را پیدا کرد، می‌گویند بد رگ...نشتر = نیشتر، وسیله‌ای مانندِ سوزن، برای حجامت...معنای مصرعِ اول = حسد، سینه را در آخرِ کار به زخم خواهد داد...معنای مصرعِ دوم = بدرگی، چه قدر می‌تواند نیشتر را از خود براند؟ چون بالاخره نیشتر، رگ را پیدا می‌کند و زخم می‌زند.....اما ارتباطاتِ کلامیِ این بیت، بسیار زیبا و شاهکارند...زخم شدنِ سینه، با نیشتر ارتباط دارد..بدرگی از طرفی با حسد ارتباط دارد به معنای بد طینتی و از طرفی با نشتر به معنای بد قلق بودن...بیتی‌ست که یک پله از آرایه‌ی اسلوبِ معادله‌ی معمول در سبک هندی فراتر رفته و اسلوب معادله را با یک موسیقی و ارتباطِ درونی، پخته تر و تکامل‌یافته تر کرده است...کشفِ این فرمول‌های بیدل است که عظمتش را اثبات می‌کند...@berkeye_kohan کانالِ برکه‌ی کُهَن....