بیدل دهلوی:از حقهٔ دهانش هر گه سخن برآید آپ از عقیق ریزد در از عدن برآید

بیت سوم پینه صحیح است. چون با معنی بیت تناسب دارد.

ابوالمعانی بیدل دهلوی این غزل را با تأسی از خواجه حافظ شیرازی در غزلی با این مطلع سروده است: دست از طلب ندارم تا کام من برآیدیا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

در بیت سوم ، کلمه ی «پنیه» ظاهرا به جای پنبه آمده است.

اشتباه تایپی: "آپ" از عقیق ریزد در از عدن برآید.آب از عقیق ریزد در از عدن برآید

طوری که در کامنت 1 آمده است حضرت ابوالمعانی بیدل در بیت آخر به حق اسم حضرت حافظ را آورده اند که بیمورد نیست. در اصل این غزل بیدل مقابله ای است بر غزلی ازحافظ:دست از طلب ندارم تا کام من برآیدیا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآیدبگشای تربتم را بعد از وفات و بنگرکز آتش درونم دود از کفن برآیدبنمای رخ که خلقی واله شوند و حیرانبگشای لب که فریاد از مرد و زن برآیدجان بر لب است و حسرت در دل که از لبانشنگرفته هیچ کامی جان از بدن برآیداز حسرت دهانش آمد به تنگ جانمخود کام تنگدستان کی زان دهن برآیدگویند ذکر خیرش در خیل عشقبازانهر جا که نام حافظ در انجمن برآید

در ادامهٔ حاشیهٔ قبل بیت مقطع غزل مولانا، بیدل دهلوی، مؤید این معناست.

آب از عقیق ریزد،دُر از عدن برآید