بیدل دهلوی:امروز نوبهارست ساغرکشان بیایید گل جوش باده دارد تاگلستان بیایید

توضیحات مربوط به بیت هفتم:   امروز آمدن‌ها چندین بهار دارد فردا که راست امید تا خود چه‌سان بیایید؟   در بیت هفتم یک کارکرد خاص از کلمۀ «بهار» می‌بینیم. شاعر آن را به صورت فعل «بهار دارد» صرف کرده است. در واقع بهار اینجا مفهوم «لطف» و «جلوه» یافته است. وقتی می‌گوید «بهار دارد» یعنی «جلوه دارد»، «لطف دارد». در بیت زیر نیز «چقدر بهار دارد»، مجازاً یعنی «چقدر خرّمی و فرخندگی دارد» یا «چقدر نیک و خوشایند است». . چقدر بهار دارد سوی دل نگاه کردن‌ به خیال قامت یار، دو سه سرو آه کردن‌ . وقتی با این صرف فعل «بهار داشتن» آشنا شویم، مشکل بسیاری از بیت‌های بهاری بیدل حل می‌شود. مثلاً در اینجا دربارۀ کتاب گلستان سعدی می‌گوید . از گل و سنبل به نظم و نثر سعدی قانعم‌ این معانی در گلستان بیشتر دارد بهار . یعنی «این معانی‌، در گلستان بیشتر جلوه دارد» (منظور کتاب گلستان سعدی است‌). این هم مثال‌هایی دیگر.   شبنم ما را به حیرت آب می‌باید شدن‌ کز دل هر ذرّه‌، طوفانی دگر دارد بهار   بی فنا نتوان گلی زین هستی موهوم چید صفحه‌ی ما گر زنی آتش‌، شرر دارد بهار   در اینجا در بیت اول می‌گوید «طوفانی دیگر جلوه کرده است» و در بیت دوم می‌‌گوید «از صفحۀ ما، آتش برخاسته است». ملاحظه می‌کنید که بهار در اینجا فقط اسم فصل نیست، بلکه مفهوم «خرمی و نشاط» دارد و این یک کارکرد جدید از این کلمه است که در شعر بیدل بسیار دیده شده است.  منبع: کانال خانه‌آیینه