بیدل دهلوی:کشت عاشق که دهد داد گیاه خشکش موی چینیست رگ ابر سیاه خشکش
❈۱❈
کشت عاشق که دهد داد گیاه خشکش
موی چینیست رگ ابر سیاه خشکش
بیسخا گردن منعم چه کمال افرازد
سر خشکیست که آتش به کلاه خشکش
❈۲❈
سر به غفلت مفرازید ز آه مظلوم
برق خفتهست به فوارهٔ آه خشکش
شاه اگر دامن انعام به خسّت چیند
نیست جز مهرهٔ شطرنج سپاه خشکش
❈۳❈
غفلت بیدل ما تا به کجا گرد کند
ابر رحمت نشود تر به گناه خشکش
کامنت ها