بیدل دهلوی:اگر چو غنچه میسر شود شکستن خویش توان شنید صدای ز دام جستن خویش
❈۱❈
اگر چو غنچه میسر شود شکستن خویش
توان شنید صدای ز دام جستن خویش
مقیم منزل تحقیق گشتن آسان نیست
بده غبار دو عالم به باد جستن خویش
❈۲❈
خموش گشتم و سیر بهار دل کردم
در بهشت گشودم چو لب ز بستن خویش
به رنگ شمع در این انجمن جهانی را
به سر دواند هوای ز پا نشستن خویش
❈۳❈
خیال دوست به هر لوح نقش نتوان بست
به آب حیرت آیینه هست شستن خویش
چه ممکن است تسلی به غیر قطع نفس
ز ناله نیست رها تار بی گسستن خویش
❈۴❈
ز دود تنگ فضای سپند این محفل
به دوش ناله گرفته‌ست بار جستن خویش
در این محیط که جز گرد عجز ساحل نیست
مگر چو موج ببندید برشکستن خویش
❈۵❈
چو گل نه صبح کمینیم و نی بهار پرست
شکفته‌ایم ز پهلوی سینه خستن خویش
کمند صید حواس است گوشه‌گیری ها
نشسته‌ایم چو مضمون به فکر بستن خویش
❈۶❈
شکنج دام بود مفت عافیت بیدل
چو بوی گل نکنی آرزوی رستن خویش
کامنت ها