بیدل دهلوی:به صد غبار درین دشت مبتلا شده‌ام به دامن که زنم دست از او جدا شده‌ام
❈۱❈
به صد غبار درین دشت مبتلا شده‌ام
به دامن که زنم دست از او جدا شده‌ام
جنون به هر بن مویم خروش دیگر داشت
چه سرمه زد به خیالم که بی‌صدا شده‌ام
❈۲❈
هنور ناله نی‌ام تا رسم به گوش کسی
به صد تلاش نفس آه نارسا شده‌ام
قفس به درد که از چاک دل گشود آغوش
اگر ندید که بی بال و پر رها شده‌ام
❈۳❈
خضر ز گرد پراکنده چشم می‌پوشد
چه گمرهی‌ست که من ننگ رهنما شده‌ام
شرار سنگ به این شور فتنه پردازی
نبودم این همه کامروز خودنما شده‌ام
❈۴❈
چو صبح با عرق شبنم اختیارم نیست
ز خنده منفعلم محرم حیا شده‌ام
به معنی آن همه محتاج نیستم لیکن
ز قدردانی ناز غنی گدا شده‌ام
❈۵❈
ز اتفاق تماشای این بهار مپرس
نگاه عبرتم و با گل آشنا شده‌ام
چو موی ریخته پا مال خار و خس تاکی
ز زندگی خجلم از سر که وا شده‌ام
❈۶❈
به هستی‌ام غم بست و گشاد دل خون‌کرد
ستمکش نفسم بند این قفا شده‌ام
مباش منکر بی‌دست و پایی‌ام بیدل
که رفته رفته درین دشت نقش پا شده‌ام
کامنت ها