بیدل دهلوی:دلبر شد و من پا به دل سخت فشردم خاکم به سر ای وای‌که جان رفت و نمردم
❈۱❈
دلبر شد و من پا به دل سخت فشردم
خاکم به سر ای وای‌که جان رفت و نمردم
جان سختی صبرم چقدر لنگ بر آورد
کاین یک مژه ره جز به قیامت نسپردم
❈۲❈
پایم ته سنگ آمد از افسردس دل
تاب رگ خواب از گره آبله خوردم
برگ طرب من ورق لاله برآمد
آه ازکف خونی که سیه گشت و فسردم
❈۳❈
دل نیز ز افسردگیم سرمه نوا ماند
بر شیشه اثرکرد سیه روزی دردم
چون شمع قیامت به سرم می‌کند امروز
داغی‌که چرا سر به خرامش نسپردم
❈۴❈
ای هستی مبرم چه ندامت هوسیهاست
گیرم دو سه روزت نفسی بود شمردم
بی شربت مرگ اینقدرم داغ تپیدن
فریاد ز آبی‌که ندادند به خوردم
❈۵❈
بیدل مژه از خویش نبستم گنه کیست
راحت عملی داشت که من پیش نبردم
کامنت ها