بیدل دهلوی:من درین بحر، نه کشتی نه کدو می‌آرم چون حباب از بر خود جامه فرو می آرم
❈۱❈
من درین بحر، نه کشتی نه کدو می‌آرم
چون حباب از بر خود جامه فرو می آرم
حرف او می‌شنوم جلوه او می‌بینم
پیش رو آینه ای چند ازو می آرم
❈۲❈
خم تسلیم ز دوشم چو فلک نتوان برد
عمرها شد که در این بزم سبو می آرم
بند بندم‌چونی افسانهٔ دردی دارد
تا کنم ناله قیامت به گلو می آرم
❈۳❈
شرم می‌آیدم از طوف درش هیچ مپرس
عرفی چند به احرام وصو می‌ارم
جهتی نیست‌که در عالم دل نتوان یافت
سوی خود روی نیاز از همه سو می آرم
❈۴❈
نقش اجناس اشارتکدهٔ بیرنگی‌ست
این من و ما همه از عالم هو می آرم
عمرها شد چو سحر می‌دهم از یاس به باد
جیب چاکی که به امید رفو می آرم
❈۵❈
تشنه‌کامی گهر قلزم بیقدری نیست
آبرویی که ندارم به سبو می آرم
چقدر گردن تسلیم وفا باریک است
پیش تیغت سر مو بر سر مو می آرم
❈۶❈
نخل شمعم که به گل کردن صد رنگ گداز
می‌شوم آب و نگاهی به نمو می‌آرم
چون گل از حاصل این باغ ندارم بیدل
غیر پیراهن رنگی که به بو می‌آرم
کامنت ها