بیدل دهلوی:نفس را بعد ازین در سوختن افسانه میسازم چراغی روشن از خاکستر پروانه میسازم
❈۱❈
نفس را بعد ازین در سوختن افسانه میسازم
چراغی روشن از خاکستر پروانه میسازم
به فکر گوهر افتاده‌ست موج بیقرار من
کلید شوق از آرام بی‌دندانه میسازم
❈۲❈
خیال مصرع یکتایی‌اش بی‌پرده می‌گردد
به مضمونی که خود را معنی بیگانه میسازم
نی‌ام آیینه اما در خیالش صنعتی دارم
که تا نقش تحیر می‌کشم بتخانه میسازم
❈۳❈
سرا پا خار خارم سینه چاک طرهٔ یارم
به جسمم استخوان تا صبح گردد شانه میسازم
محبت در عدم بی‌نشئه نپسندد غبارم را
همان‌گرد سرت می‌گردم و پیمانه میسازم
❈۴❈
رم لیلی نگاهان گرد تعمیر جنون دارد
چو وحشت در سواد چشم آهو خانه میسازم
عقوبتها گوارا کرد بر من بی پر و بالی
قفس چندان‌که تنگی می‌نماید دانه میسازم
❈۵❈
دما‌غ طاقتی کو تا توان گامی ز خود رفتن
سرشکی ناتوانم لغزشی مستانه میسازم
سر و برگ تسلی دیده‌ام وضع عبارت را
برای یکمژه خواب اینقدر افسانه میسازم
❈۶❈
به‌کام عشرتم گر واگذاری حاصل امکان
دو عالم میدهم برباد و یک دیوانه میسازم
مبادا بیدل آن‌گنجی‌که می‌گویند من باشم
مرا هم روزگاری شد که با وبرانه میسازم
کامنت ها