بیدل دهلوی:چنین ز شرم که گردید سرنگون جامم که از نگین چو نم از جبهه می‌چکد نامم
❈۱❈
چنین ز شرم که گردید سرنگون جامم
که از نگین چو نم از جبهه می‌چکد نامم
سرشک پرده در حسرت تبسم کیست
برون چو پسته فتاده‌ست مغز بادامم
❈۲❈
به خامشی چه ستم داشت لعل شیرینش
که تلخ کرد چو گوش انتظار دشنامم
غبار گشتم و خجلت نفس شمار بقاست
چه‌گل کنم که ز گردن ادا شود وامم
❈۳❈
دمی ز خویش برآیم که چون غبار سحر
شکست رنگ کند نردبانی بامم
چو شمع صبح بهارم چه کار می‌آید
بسست سایهٔ‌گل بر سر افکند شامم
❈۴❈
حیا ز انجم و افلاک پر عرق پیماست
عبث قدح کش گلجامهای حمامم
شرار کاغذ و آسودگی چه امکان است
غبار صید به غربال می‌دهد دامم
❈۵❈
هزار نامه گشودم ز ناله لیک چه سود
کسی ندیدکه من قاصد چه پیغامم
به رنگ شمع گلم بر سر است و می در جام
اگر خیال نسوزد به داغ انجامم
❈۶❈
تلاش کعبهٔ تحقیق ترک اقبال‌ست
به تار سبحه نبافی ردای احرامم
ز خاک راه تحیر کجا روم بیدل
که پایمال فنا چون نفس به هرگامم
کامنت ها