بیدل دهلوی:ای حاجتت دلیل به ادبار زیستن عزت‌ کجاست تا نتوان خوار زیستن

این غزل باید کامل شود . همچنان پنج غزل بعدی تا به قطعن کنار گذاشته شده1- ایخواجه خودستائی اقبال سر مکند2-ای رنگ طرب باخته، خون در طبقی کن3- ای عجز سجده کار، طلب کن زمن جبین4- ای هرزه درا ناله به لب دزد، گره کن5- باز چون جاده به پایی که ندارد رفتن./ راید کامل تایپ شود.

ادامه غزل از بیت ششم چنین است:بی امتیاز بودنت از مرگ برتر استتا کی به قید سکته چو بیمار زیستنبی دوست، عمرهاست در آتش نشسته ایمبا این تعب نبود سزاوار، زیستنذلت کش هزار خیالیم و چاره نیستلعنت به وضع دور ز دلدار زیستنآخر به مرگ زاغ و زغن کشته خلق رادر جست و جوی لقمه مردار زیستناز درد ناقبولی وضع نفس مپرسبر دل گران شدم ز سبکبار زیستنبا داغ و اشک و آه به سر می برم چو شمعخوش داردَم به این همه آزار، زیستنبیدل، من از وجود و عدم کردم انتخاببی اختیار مردن و ناچار زیستن

از بیت ششم شعر دیگری با این شعر خلط شده است لطفا اصلاح بفرمایید

بادرود میشود در یک غزل زیستن بارفتن قافیه شود؟؟؟!!!