بیدل دهلوی:بر قماش پوچ هستی تا به‌کی وسواس‌ها پنبه‌ها خواهد دمید آخر ازین کرباس‌ها
❈۱❈
بر قماش پوچ هستی تا به‌کی وسواس‌ها
پنبه‌ها خواهد دمید آخر ازین کرباس‌ها
شیشهٔ ساعت خبر ز ساز فرصت می‌دهد
خودسران غافل مباشید از صدای طاس‌ها
❈۲❈
عبرت آنجا کز مکافات عمل گیرد عیار
ناخنی دارند در جنگ درودن داس‌ها
اهل دنیا را به نهضت‌گاه آزادی چه‌کار
در مزابل فارغند از بوی گل کناس‌ها
❈۳❈
عالمی بالیده است از دستگاه خودسری
نشتری می‌خواهد این جمعیت آماس‌ها
تا بود ممکن به وضع خلق باید ساختن
آدمیت پیش نتوان برد با نسناس‌ها
❈۴❈
حیرت دیدار با دنیا و عقبا شد طرف
بوی امیدی گوارا کرد چندین یاس‌ها
بی‌نوایی چون به سامان جنون پوشیده نیست
صبح خندد بر گریبان‌چاکی افلاس‌ها
❈۵❈
شرم می‌دارد درشتی از ملایم‌طینتان
غالب افتاده‌ست بیدل سرب بر الماس‌ها
کامنت ها