بیدل دهلوی:سخن شد داغ دل چون شمع از آتش‌بیانی‌ها معانی مرد در دوران ما از سکته‌خوانی‌ها
❈۱❈
سخن شد داغ دل چون شمع از آتش‌بیانی‌ها
معانی مرد در دوران ما از سکته‌خوانی‌ها
طبیعت هم‌عنان هرزه‌گویان تا کجا تازد
خیالم محو شد از کثرت مصرع‌رسانی‌ها
❈۲❈
ز تشویش کج‌آهنگان گذشت از راستی طبعم
مگر این حلقه‌ها بردرد از ره بی‌سنانی‌ها
ز استغنای آزادی چه لافد موج در گوهر
به معنی تخته است آنجا دکان ترزبانی‌ها
❈۳❈
چه ریشد دستگاه فطرتم تار خیال اینجا
به اشکیل خران دارم تلاش ریسمانی‌ها
ز طاق افتاد مینای اشارات فلک‌تازی
هلال اکنون سپهر افکند ار ابروکمانی‌ها
❈۴❈
نفس سرمایه‌ای از لاف خودسنجی تبرا کن
مبادا دل شود سنگ ترازوی گرانی‌ها
به بی‌باکی زبان واکرده‌ای، چون شمع و زین غافل
که می‌راند برون بزمت آخر نکته‌رانی‌ها!
که می‌راند برون بزمت آخر نکته‌رانی‌ها!
ز دعوی چند خواهی بر گردون منفعل بودن
قفس تنگ است جز بر ناله مفکن پرفشانی‌ها
❈۵❈
غرور رستمی گفتم به خاکش کیست اندازد
ز پاافتادگان گفتند: زور ناتوانی‌ها
سری در جیب دزدیدم، ز وهم خان‌ومان رستم
ته بالم برآورد از غم بی‌آشیانی‌ها
❈۶❈
تو ای پیری مگر بار نفس برداری از دوشم
گران شد زندگانی بر دل از یاد جوانی‌ها
به ناموس حواسم چون نفس تهمت‌کش هستی
همه در خواب و من خون می‌خورم از پاسبانی‌ها
❈۷❈
دنائت بس که شد امروز مغرور غنا بیدل
زمین هم بال وپر دارد به ناز آسمانی‌ها
کامنت ها