بیدل دهلوی:اگر برافکنی از روی ناز طرف نقاب بلرزد آینه برخود چوچشمهٔ سیماب

شعر شماره ۵۳ساقـیا بــرخیــز جــــام مـــــی بیاور از ثــــوابتاکشم سر مست گـــــــردم زان می گلگون ناب ای مغنی نغــمه شــــــادی  بیـــــــا آغـــــاز کنمطــــــــربا چنـــگی بزن برتار و تنبور ورباب دور دور شــــادی اســـت وگاه گاهِ عیش ونوشآی و ســــاقی تا رویم سوی گلستان بـــــا شتاب دیدن گل صوت بلبل بوی سنبل بس خوش استســوی باغ وراغ بنگر منـظر گل بـــــی حساب سبز وخرم گشته کـوه و دشت و صحرا و چمندسته دسته گل بنفشه غنچه غنچه گل گلاب نـــوبهار است و گـــل نرگس هویدا گشته استبهر دیــــدار رخــــش گیتـی بود بـــی تاب تاب صبح امروز عــــالم دیــــجور گشته پـــــر زنوردرچنین روزی ز ســـامـــره درخشــــــید آفتاب ماه بــــزم عرشیان در خانـــــــه نرگــــــس دمیداز فروغ  طلعتش روشـــــــن دل پــــــیر وشباب نیمه شعبـــــان شـــــده هنـــــگام مولـــــود شهیکو  بود ختم امــــــامــــان خســــرو عالــیجناب آمـــده  آن شـــاه که شاهان بر درش باشند غلامآمده تا هـــــم کند آبـــــاد این دهــــر خــــــراب آدم و نــــوح و خلــــیل و خضر والیاس هریکیمنتظر باشــــند  بهر مقدمـــــش از شیخ و شاب آمـــــده تا مثل مـــــوسی با یــــد بیـــــضای خودریشه فرعونیــــان را او کــــند یک ســــر یباب صد چو یوســف بر سـربازار حسنـــش مشتریماه رخــسارش کنــــد در بزم خوبــــــان انقلاب دیده یعقــوب دوران از فراغـــش گشـــــــته کوراز برای هــــجرِ هجرانش بــــــود دلهــــا کباب انتظـــاری ها کند عیــــسی ابن مریـــم در سماءتا که گیــــرد مـــاه زهـــرا از رخش یکدم نقاب مـــی کند نابود باطـــــل حــــــق هویدا می شوداز شـــعاع تیغ او ظـــــالم شود در اضــــطراب بهر داد بــی کـــسان خون جــــــگر آید شهــــیبا قدومــــش هم ببارد آب رحــــــمت از سحاب انتقام خـــــون مظــــلومان بگــــیرد از ظــــلامگردن اعــدای جـــــدِ خود نهـــد انــــــدر طناب مؤمنان پاداش شـــــــان گردد ثواب اندر ثوابمشرکان  را  کیفری  باشد   عذاب  اندر  عذاب سامع مسکین صفت خوانــــــــــد دعای العجلبارالها ازکرم فرمــــــــــا دعـــــایش مستجابتاریخ  ۲۳ دلو ۱۴۰۱