گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

بیدل دهلوی:سری‌نبودبه وحشت‌زبزم‌جستن‌مارا فشار تنگی دلها شکست دامن ما را

❈۱❈
سری‌نبودبه وحشت‌زبزم‌جستن‌مارا فشار تنگی دلها شکست دامن ما را
چواشک بی سر و پایی جنون شوق‌که‌دارد زکف نداد دویدن عنان دیدن ما را
❈۲❈
رسیده‌ایم ز هر دم زدن به عالم دیگر سراغ ازنفس ماکنید مسکن ما را
سیاه روزی شمع آشکار شد زتأمل به‌پیش‌پا چه بلایی‌ست طبع روشن ما را
❈۳❈
کجا رویم‌که بیداد دل رسد به شنیدن به سرمه داد نگاهش غبار شیون ما را
نگه‌چو جوهر آیینه سوخت ریشه‌به‌مژگان ز شرم حسن‌که دادند آب‌گلشن ما را
❈۴❈
فلک چوسبحه درین خشکسال قحط مروت به پای ریشه دوانید تخم خرمن ما را
نفس به قید دل افسرده همچو موج به‌گوهر همین یک آبله استادگی‌ست رفتن ما را
❈۵❈
عروج نازگلی بود از بهار ضعیفی به پا فتاد سرما ز پا فتادن ما را
جز انفعال ندارد هلاک مور تلافی دیت همین فرق جبهه‌ای‌ست‌کشتن ما را
❈۶❈
زشرم وسوسه دادیم عرض شهرت بیدل که فکرما نکند تیره‌، طبع روشن ما را

فایل صوتی غزلیات غزل شمارهٔ ۴۹

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

عبدالرزاق اختری
2016-12-14T00:18:03
به نظر من ، نظر محترم ناشناس درست است ، وزن این غزل " مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن " است . با درود !
عبدالرزاق اختری
2016-12-14T00:11:34
به نظر من ، نظر محترم " ناشناس " درست است ، وزن این غزل " مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن " است . با درود !
رضا کرمی
2012-06-30T22:03:09
و رهیافتی دیگر بر یکی از ابیات حضرت بیدل:فـلـک چوسبحه درین خشکسال قحط مروتبــه پــای ریـشـه دوانـیـد تـخـم خـرمـن مـا راقبل از اینکه به کشف زیبایی که در این بیت است بپردازم به چند اشاره حضرت بیدل در ارتباط با سبحه و دویدن دانه های آن اشاره می کنم .حضرت بیدل حرکت مداوم دانه ها ی تسیبح را به دویدنهای آنها برای رسیدن به مقصود تشبیه می کند به این بیت در این رابطه توجه کنید:چـون سـبـحـه ایـنقدر به چه امید می‌دود دل در رکــاب اشــک چــکــیــدن خـرام مـاو در بیتی دیگرعلاوه بر اینکه اشاره به دویدن دا نه های تسبیح دارند با قرین کردن دانه و ریشه پرده از راز نهفته در بیت مورد نظرما بر می دارند بر دوش آه محمل دل بسته است شوق چون سبحه می‌دود به سر ریشه دانه‌امحضرت بیدل دربیت مورد نظر ما می فرمایند:فـلـک چوسبحه درین خشکسال قحط مروت بــه پــای ریـشـه دوانـیـد تـخـم خـرمـن مـا راهمانطور که می دانیم اولین عضوی که از دانه پس از رویش بیرون می آید ریشه است حضرت بیدل ریشه های بیرون آمده از دانه را تشبیه به پاهای دانه می کند .......به این عکس توجه کنید که چقدر ریشه های برون آمده از بذر شبیه پا می باشند:پیوند به وبگاه بیرونیریشه دواندن بذر اصطلاحی است که حتی امروزه در علم کشاورزی به حرکت ریشه و نفوذ آن در خاک برای جذب آب و مواد غذایی اطلاق می شودحضرت بیدل می فرمایند در خشکسالی ای که وجود دارد دانه های(تخم های) خرمن ما در پی آب با پای ریشه و به امید رسیدن به مقصود در حال دویدن و تکاپو می باشند همچون دانه های تسبیح که دائم در حاال حرکتندذکر این نکته ضروریست که نخی که ار بین دانه های تسبیح رد می شود معمولا به صورت ریشه ریشه است از این نظر شباهتی ست بین دا نه ی گیاه که با پای ریشه گام به سوی مقصود بر می دارد و دانه ی تسبیح که بر محمل نخی (ریشه ریشه) مدام در حال حرکت است.معنی روان بیت:روزگار در این خشکسالیی که وجود دارد تخم و دانه ی خرمن ما را با پاهای ریشه وادار به دویدن( به دنبال آب )کرد همچون دانه های تسبیح که مدام در حال دوبدن می باشندرضا کرمی فروردین 1390
ناشناس
2012-03-29T12:24:49
وزن این غزل مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن است که به اشتباه مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن ذکر شده به همین ترتیب بحر آن مجتث مثمن مخبون میباشد.