بیدل دهلوی:داد عشق از بی‌نیازی در من طفلانم به یاد سرخط معنی‌ست پیش چشم و می‌خوانم به یاد

داد عشق از بی نیازی درس طفلانم بیاد سر خط معنیست پیش چشم و میخوانم بیادشرم بیدردی مگر بر جبهه ام چیند عرق تا نماند ننگ خشکیهای مژگانم بیادمیفشارد تنگی این خانه مجنون مرا گر نباشد وسعت آباد بیابانم بیاددر فراموشی مگر جمعیتی پیدا کنم ورنه چون موی سر مجنون پریشانم بیادزان ستمهائی که از بیداد هجران دیده ام میدرم پیش تو گر آید گریبانم بیاددل کباب پرتو حسن عرقناک کی بود کز هجوم اشک می آید چراغانم بیاداز تغافل خانه ناز تو بیرون نیستم شیشه ئی بودم که دارد طاق نسیانم بیادزان قدر هوشی که میکردم بوهم خویش جمع چون بیادت میرسم چیزی نمیمانم بیاداز عدم آنسوترم برده است فکر نیستی نیستم زانها که هستی آرد آسانم بیادبا خیال رفتگان هم قانعم از بیکسی کاش گردون واگذارد یاد یارانم بیادبعد ازین غیر از فراموشی کی می بیند مرا مفت آگاهی اگر روزی دو مهمانم بیاد(بیدل) آن دور می و پیمانه ام دیگر کجاست یکدودم بگذار تا رنگی بگردانم بیاد

سلام شعری که گذاشتید صدر تا ذیل از ایراد های دستوری و املایی برخوردار است .اصلاح بفرمایید

داد عشق از بی‌نیازی، درس طفلانم به‌یادسرخط معنی‌ست پیش چشم و می‌خوانم به‌یادشرم بی‌دردی مگر بر جبهه‌ام چیند عرقتا نماند ننگ خشکی‌های مژگانم به‌یادمی‌فشارد تنگی این خانهٔ مجنون مراگر نباشد وسعت‌آبادِ بیابانم به‌یاددر فراموشی مگر جمعیّتی پیدا کنمورنه چون موی سر مجنون، پریشانم به‌یادزان ستم‌هائی که از بی‌داد هجران دیده‌اممی‌درم پیش تو گر، آید گریبانم به‌یاددل کباب پرتو حُسن عرقناکِ که بودکز هجوم اشک می‌آید چراغانم به‌یاداز تغافل‌خانهٔ ناز تو بیرون نیستمشیشه‌ای بودم که دارد طاق نسیانم به‌یادزان قدر هوشی که می‌کردم به‌وهم خویش جمعچون بیادت می‌رسم چیزی نمی‌مانم به‌یاداز عدم آن‌سوترم بُردست فکر نیستینیستم زان‌ها که هستی آرَد آسانم به‌یادبا خیال رفتگان هم قانع‌ام از بی‌کسیکاش گردون واگذارد، یاد یارانم به‌یادبعد ازین غیر از فراموشی کی می بیند مرامفت آگاهی اگر روزی دو مهمانم به‌یادبی‌دل آن دورِ می و پیمانه‌ام دیگر کجاستیک‌دو دم بگذار تا رنگی بگردانم به‌یاد