ابن حسام خوسفی:دوش از فراغ روی تو با روی سندروس نالیده‌ام چو نای و فغان کرده‌ام چو کوس
❈۱❈
دوش از فراغ روی تو با روی سندروس
نالیده‌ام چو نای و فغان کرده‌ام چو کوس
گفتی به وعده دوش که کام از لبت دهم
افسوس ازین سخن که لبت می‌کند فسوس
❈۲❈
آن را که پای‌بوس میسّر نمی‌شود
خود دست کی دهد که کند با تو دست بوس
آیینه پیش دار و در ابروی خود نگر
بر عاج بین کشیده کمانی ز آبنوس
❈۳❈
می ده که دیر و زود عظام رمیم من
دستاس سالخورده گردون کند سبوس
سرخ از چه شد کرانه این طشت نقره‌کوب
خون سیاوش است در او یا سرشک طوس
❈۴❈
ابن حسام دل چه نهی در فریب دهر
پرهیز کن ز عشوه دامادکش عروس
کامنت ها