ابن حسام خوسفی:رویت آیینه‌ای ز صُنْعِ خداست خط سبزت سواد مشک خطاست
❈۱❈
رویت آیینه‌ای ز صُنْعِ خداست
خط سبزت سواد مشک خطاست
سنبلت کابروی نسرین است
بر گل تر ز مشک غالیه‌ساست
❈۲❈
آنچه در آب خضر پنهان است
ما بجستیم و در لبت پیداست
رخت آراسته است کار جهان
راستی را رخت جهان آراست
❈۳❈
قامتت را به سرو می‌گفتیم
عقل باور کند حکایت راست
عشق بالا گرفت از آن بالا
سرو را نیز میل آن بالاست
❈۴❈
عشق از شمع می‌توان آموخت
کِش سر از دست رفت و پا برجاست
ما به جنت فرو نمی‌آییم
سر کوی تو جنت‌الماواست
❈۵❈
با تو آتش و گل ریاحین است
گل شمشاد بی‌تو خار و گیاست
نرگس و یاسمین و لاله برست
ساقی و مطرب و پیاله کجاست
❈۶❈
نتوان بی‌مِیِ مغانه نشست
خاصه اکنون که بوی گل برخاست
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۷❈
ما نه باغ و بهار می‌جوییم
ما رخ آن نگار می‌جوییم
ما به امید سرو قامت دوست
طرف جویبار می‌جوییم
❈۸❈
تا ز چشمت مگر خبر یابیم
نرگس پرخمار می‌جوییم
عکس روی تر لاله می‌تابد
زان جهت لاله‌زار می‌جوییم
❈۹❈
بی‌کنار تو در میان غمیم
زان میان ما کنار می‌جوییم
سر عاشق به پای دار رسید
عاشق پایدار می‌جوییم
❈۱۰❈
آن چه خضر اندر آب حیوان یافت
زان لب آبدار می‌جوییم
غرض ما از این چمن نه گل است
کان رخ گلعذار می‌جوییم
❈۱۱❈
ما ز هر صورتی که می‌بینیم
نقش صورت نگار می‌جوییم
گر به مسجد رویم اگر به کنشت
عکس دیدار یار می‌جوییم
❈۱۲❈
ساقیا تلخ عیش و تنگدلیم
بادهٔ خوشگوار می‌جوییم
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۱۳❈
باز بیگانه شد ز هستی خویش
این دل عاشق بلااندیش
عشق را بیشه‌ای‌ست کاندر وی
شیر از آهو کم است و گرگ از میش
❈۱۴❈
از پس دیده می‌روی ای دل
تا از این پس تو را چه آید پیش
چشم او دل ببرده می‌ترسم
که از این فتنه‌های بیش از پیش
❈۱۵❈
غمزهٔ شوخ آن کمان‌ابرو
همچو تیرم برآورد از کیش
یار با خال و ما چنین خالی
دلبران منعمند و ما درویش
❈۱۶❈
هیچ نوش لبت به ما نرسد
غمزه بر دل چه می‌زنی چون نیش
بر دل ریش دیده خونبار است
چند ریزد نمک مرا بر ریش
❈۱۷❈
بی‌دف و چنگ و مطرب ای ساقی
هیچ کاری نمی‌رود از پیش
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۱۸❈
رند و قلاش و مست و مدهوشیم
مذهب عشق را نمی‌پوشیم
زرق و طامات درنمی‌گیرد
دلق و سالوس تا یکی پوشیم
❈۱۹❈
لعل ساقی و بادهٔ صافی
آن ببوسیم و آن دگر نوشیم
زهد و تقوا و درس فتوا را
در خرابات عشق بفروشیم
❈۲۰❈
دست از حلقهٔ جهان بکشیم
پند استاد عشق بنیوشیم
هرکه زین حلقه گوشه‌ای گیرد
به غلامیش حلقه در گوشیم
❈۲۱❈
کوشش ما به قدر همت ماست
زان به امید وصل می‌کوشیم
کی رسد دل به یار آهو چشم
زان که در عین خواب خرگوشیم
❈۲۲❈
با تو چون غیر درنمی‌گنجد
کرده خود را از آن فراموشیم
با خیال رخ تو هم خوابیم
با غم عشق تو هم‌آغوشیم
❈۲۳❈
ساقیا آتشیست در دل ما
آب گلگون بده که می‌جوشیم
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۲۴❈
ادرّ الکأس ایها الساقی
زانکه از حد گذشت مشتاقی
راست کن ساز پردهٔ عشاق
پرده پرداز راه عشاقی
❈۲۵❈
باقی بادهٔ شبانه بده
برسانم به دولت باقی
چشمش از چشم‌زخم می‌ترسد
فتعوذه ایها الراقی
❈۲۶❈
طرف روی او نگه دارد
صدغها و هو احسن الواقی
طال شوقی الی لقائکم
یعلم الله کیف اشواقی
❈۲۷❈
همچو گیسوی خویش خوشبویی
همچو آبروی خویشتن طاقی
در ره مهر نیک بدعهدی
در وفا سخت سست‌میثاقی
❈۲۸❈
ساقیا روزگار رنگ‌آمیز
نخرد از تو رنگ زراقی
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۲۹❈
ای ز شمع رخت جهان روشن
جنت از کوی تو یکی گلشن
پرده بردار تا فرود آید
آفتابت چو ذره از روزن
❈۳۰❈
ما شکسته دل و پریشانیم
تو سر زلف پرشکن مشکن
اهل پرهیز گو بپرهیزید
کآتش عشق سوخت خرمن من
❈۳۱❈
چهرهٔ زرد ما و بادهٔ سرخ
سینهٔ صاف ما و دردی دن
ساقیا می که روزگار ببیخت
خاک پرویز را به پرویزن
❈۳۲❈
چرخ زالیست دست بر دستان
دهر پیریست پای بر شیون
کاس او کاسهٔ سر کاووس
بزم او حصن جسم رویین تن
❈۳۳❈
خسته قهر زخم او سهراب
بستهٔ قعر چاه او بیژن
خون مخور زین جهان که او دارد
خون افراسیاب در گردن
❈۳۴❈
حیله‌ای چون نمی‌توان انگیخت
چاره‌ای چون نمی‌توان کردن
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
❈۳۵❈
ای رخت آفتاب منظر بام
عارض روشن تو ماه تمام
روی تو دلگشای طلعت صبح
جعد تو موی بند طرهٔ شام
❈۳۶❈
تا گل و سرو در حجاب افتند
چهره بنما و در چمن بخرام
بوی زلف خود از بنفشه شنو
کش معنبر به بوی توست مشام
❈۳۷❈
نکنم نسبت قد تو به سرو
خود که دیده است سرو سیم‌اندام
خال و زلف تو دید مرغ دلم
اندر آمد به سوی دانه به دام
❈۳۸❈
شیخ ما را به توبه می‌خواند
ما کدامیم و اهل توبه کدام
زاهدان گو حذر کنید که ما
دامن‌آلوده‌ایم و دُردآشام
❈۳۹❈
چون صراحی فرو نمی‌آریم
سر به چیزی مگر به باده و جام
مفتی درس عشق کجاست
که بگوید که نیست باده حرام
❈۴۰❈
زهد تشویش می‌دهد ما را
ساقیا ما به رغم ابن حسام
خیز تا چنگ در چغانه زنیم
با مغان بادهٔ مغانه زنیم
کامنت ها