گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

عراقی:چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟ اگر با من خوشستی غمگسارم

❈۱❈
چه خوش بودی، دریغا، روزگارم؟ اگر با من خوشستی غمگسارم
به آب دیده دست از خود بشویم کنون کز دست بیرون شد نگارم
❈۲❈
نگارا، بر تو نگزینم کسی را تویی از جمله خوبان اختیارم
مرا جانی، که می‌دارم تو را دوست عجب نبود که جان را دوست دارم
❈۳❈
مرا تا کار با زلف تو باشد پریشان‌تر ز زلف توست کارم
مرا کرامگه زلف تو باشد ببین چون باشد آرام و قرارم؟
❈۴❈
به بوی آنکه دامان تو گیرم نشسته بر سر ره چون غبارم
در آویزم به دامان تو یک شب مگر روزی سر از جیبت برآرم
❈۵❈
عراقی، دامن او گیر و خوش باش که من با تو درین اندیشه یارم

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۱۷۲

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

کاظم ایاصوفی
2020-03-19T05:24:29
بیت ششم مصراع اول کارامگه باید نوشته شود یعنی که آرامگهمصراع دوم هم علامت سوال لازم ندارد
امیرشریعتی
2021-04-02T01:38:55
لطفا مصراع اول از بیت ششم تصحیح شودمرا " کارامگه " زلف تو باشد