عراقی:در کوی خرابات، کسی را که نیاز است هشیاری و مستیش همه عین نماز است

اجرای ساز و آواز این شعر در برنامه ی گلهای رنگارنگ شماره 225 با صدای استاد گلپا

سلام این غزل با کمی اختلاف در کلمات در دیوان حکیم نزاری قهستانی آمده است (صص 789-790)

از میکده‌ها نالهٔ دلسوز برآمدجانسوز یا دلسوز؟؟

در کوی خرابات، کسی را که نیاز استهشیاری و مستیش همه عین نماز استآنجا نپذیرند نماز و ورع و زهدآنچ از تو پذیرند در آن کوی نیاز استاسرار خرابات به جز مست نداندهشیار چه داند که درین کوی چه راز است؟تا مستی رندان خرابات بدیدمدیدم به حقیقت که جزین کار مجاز استخواهی که درون حرم عشق خرامی؟در میکده بنشین که ره کعبه دراز استهان! تا ننهی پای درین راه ببازیزیرا که درین راه بسی شیب و فراز استاز میکده‌ها نالهٔ دلسوز برآمددر زمزمهٔ عشق ندانم که چه ساز است؟در زلف بتان تا چه فریب است؟که پیوستمحمود پریشان سر زلف ایاز استزان شعله که از روی بتان حسن تو افروختجان همه مشتاقان در سوز و گداز استچون بر در میخانه مرا بار ندادندرفتم به در صومعه، دیدم که فراز استآواز ز میخانه برآمد که: نزاریدر باز تو خود را که در میکده باز است