فردوسی:الا ای برآورده چرخ بلند چه داریی به پیری مرا مستمند

بیت دوم در برم داشتی درستهدر بیت یازدهم اشتباه تایپی هست به این شکل باید باشد :چو گوید بِباش آنچه خواهد بُدستیا آنچ خواهد بُدست

تصحیح میکنم بیت هجدهم

با توجه به نوشته های دکتر باستانی پاریزی :در مصراع دوم بیت اول نوشته شده به پیری چه داری مرا مستمند می باشد و در بیت بعدی برترم داشتی به جای در برم داشتی و مرا به جای چرا نوشته شده منبع:آسیای هفت سنگ دکتر باستانی پاریزی

الا ای برآورده چرخ بلند چه داریی به پیری مرا مستمنددر مصرع دوم کلمه "داریی" اصلاح شود داری صحیح است. با اصلاح کلمه فوق نیاز به اصلاح دیگری نیست و بیت معنای صحیح دارد.----------------------------------------------------مرا کاچ هرگز نپروردییی چو پرورده بودی نیازردیییدر آخر هردو مصرع یک حرف "ی" اضافه است.کاچ یعنی ای کاش------------------------------------------------------------چو بودم جوان در برم داشتی به پیری چرا خوار بگذاشتیضمن تشکر از آقای شایان که نام استاد بزرگوار دکتر باستانی پاریزی را آوردند و ضمن احترام به نظر ایشان و خضوع در مقابل بزگواری این استاد کم نظیر به نظر من قرائت بیت به صورت زیر صحیح تر می باشدچو بودم جوان برترم داشتی به پیری چرا خوار بگذاشتی؟----------------------------------------------------------------این ابیات که فردوسی گله از روز گار دارد مربوط به دوران پیری ایشان است. و در مرحله دوم تدوین شاهنامه که مقارن با سلطنت سلطان محمود بوده به صورت تکمیلی به شاهنامه افزوده شده است. فردوسی در این ابیات ابتدا از ناسازگاری سپهر گله می کند ولی خودش بعدا می گوید که سپهر از انسان نیز عاجز تر است و انسان هر چه نیاز دارد باید از خدا بخواهد. فردوسی در این ابیات با ناصر خسرو هم نظر است چون هردو شاعر ، فلک را عاجز تر از انسان می دانند شعر ناصر خسرو این است.نکوهش مکن چرخ نیلوفری را برون کن ز سر باد و خیره‌سری رابری دان از افعال چرخ برین رانشاید ز دانا نکوهش بری را

بیت آخر فریاد میزنه که من الحاقی هستم

مرا کاچ هرگز نپروردیییچو پرورده بودی نیازردیییامروزه نگارش تغییر کرده:مرا کاچ هرگز نپرورده ایچو پرورده بودی نیازرده ایبیت آخر نیز نه معنا و مفهوم درستی دارد و نه درین قطعه جایی دارد ، پیداست که متعصبی افزوده ، سخن ، سخن استاد توس نیست

با درود..  بیت آخر الحاقی است.