فیض کاشانی:بکجا روم زدستت بچه سان رهم زشستت همه جا رسیده شستت همه را گرفته دستت

ba mesraje dowome beide haftom wa mesraje awle beide nohom tajjo shawad---پاسخ: با تشکر، در مورد بیت هفتم من متوجه مشکلی نشدم، در بیت نهم «نپرسم» با «نپرسیم» جایگزین شد.

با سلاممتأسفانه در نگارش این غزل زیبا یک سری سهل انگاری هایی صورت گرفته که امید داریم بدین صورت اصلاح شود:به کجا رَوَم ز دستت، به چه سان رَهَم ز شستتهمه جا رسیده شستت، همه را گرفته دستتبکشی به شستِ خویشم، بکشی به دستِ خویشمبکش و بکش که جانم، به فدای دست و شستتبه منِ فقیرِ مسکین، چو گذر کنی بیفکننظری چنانکه دانی، به زکاتِ چشمِ مستتبنوازی ار گدائی، به تفقد و عطائینکنی ازین زیانی، نرسد از آن شکستتنگهی به ناز میکن، درِ فتنه باز میکنبه رَهِ نظاره بس دل، به امیدِ فتنه هستتکنی ام خراب و گوئی، ز چه اینچین شدستیز نگاهِ نیم مستت، ز دو چشمِ می پرستتبه سخن حیات بخشی، به نگاه جان ستانیبکن آنچه خواهدت دل، چه ز نیکوئی گستتکند آرزو کسی کو، سرِ همتش بلندستکه نهد سری به پایت، که شود چه خاک پستتبه دَرَت شکسته آیم، تو نپرسی ام که چونیبه رَهَت فتاده نالم، تو نگوئی ام چه استتچه شود گر التفاتی، بکنی به جانبِ «فِیض»سَرِ لطف اگر نداری، رَهِ قهر را که بستتبا تشکر

مصرع سوم:.به من فقیر مسکین چو گذر کنی بیفکننظری چنانکه دانی (به زکاتِ) چشم مستت

مصرع چهارم:بنوازی ار گدائی به تفقد و عطائینکنی ازین (زیانی) نرسد از آن شکستت

منظورم بیت سوم و بیت چهارم بود. اشتباه نوشتم مصرع***