فیض کاشانی:اگر به کوی امامم بود مجال وصول رسد به دولت وصلش نوای من به حصول
❈۱❈
اگر به کوی امامم بود مجال وصول
رسد به دولت وصلش نوای من به حصول
من شکسته بیدست و پا به درگه او
به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول
❈۲❈
کجا روم چکنم حال دل کرا گویم
که گشتهام ز فراق امام خویش ملول
همین بس است که او را ببینم و در پاش
پس از محاربه دشمنان شوم مقتول
❈۳❈
دلم چو گشت مصیقل به صیقل مهرش
بود ز زنگ حوادث بر آینه مصقول
بگشت بر همه دلها حدیث شوق امام
نیافت چون دل من گوشه برای نزول
❈۴❈
بگو ثنای امام زمان به جان و به دل
که میرسد مدد فیض از نفوس و عقول
کامنت ها