فروغی بسطامی:تا دهان او لبالب شد ز نوش غنچه را در پوست خون آمد به جوش
❈۱❈
تا دهان او لبالب شد ز نوش
غنچه را در پوست خون آمد به جوش
بزم او بهتر ز گلگشت بهشت
نام او خوش تر ز الهام سروش
❈۲❈
با غمش تا طاقتی داری بساز
در پی‌اش تا ممکنت باشد بکوش
صید قید او نمی‌یابد خلاص
مست جام او نمی‌آید به هوش
❈۳❈
با چنان صورت چسان بندم نظر
با چنین آتش چسان مانم خموش
می‌خرم خار جفایش را به جان
می‌کشم بار گرانش را به دوش
❈۴❈
ما و گل‌زاری که از نیرنگ عشق
گل بود خاموش و بلبل در خروش
تا پیامش بشنوی از هر لبی
پنبهٔ غفلت برون آور ز گوش
❈۵❈
رهزن آدم شد آن خال سیاه
آه از این گندم‌نمای جوفروش
دوش در خوابش فروغی دیده‌ایم
تا قیامت سرخوشیم از خواب دوش
کامنت ها