فروغی بسطامی:زاهد و سبحه صد دانه و ذکر سحری من و پیمودن پیمانه و دیوانه‌گری

شهرهٔ شهر شدم از نظر همت شاهبه نظر" شدیم" صحیح تر است

بی شک شاعر تحت تاثیر این غزل حضرت مولانا، غزل خویش را سروده است:آن نفسی که باخودی، یار چه خار آیدت! وآن نفسی که بی‌خودی، یار چه کار آیدت!آن نفسی که باخودی، خود تو شکار پشه‌ای وآن نفسی که بی‌خودی، پیل شکار آیدتآن نفسی که باخودی، بستهٔ ابر غصه‌ای وآن نفسی که بی‌خودی، مه به کنار آیدتآن نفسی که باخودی، یار کناره می‌کند وآن نفسی که بی‌خودی بادهٔ یار آیدتآن نفسی که باخودی، همچو خزان فسرده‌ای وآن نفسی که بی‌خودی دی چو بهار آیدتجملهٔ بی‌قراریت از طلب قرار توست طالب بی‌قرار شو، تا که قرار آیدتجملهٔ ناگوارشت از طلب گوارش است ترک گوارش ار کنی، زهر گوار آیدتجملهٔ بی‌مرادیت از طلب مراد توست ور نه همه مرادها همچو نثار آیدتعاشق جور یار شو، عاشق مهر یار نی تا که نگار نازگر عاشق زار آیدتخسرو شرق شمس‌دین از تبریز چون رسد از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت

حسن سلطانی جان اشتباه است فروغی نام شاعر استنمی گوید فروغ خط آن ماه ، خطاب به خودش می گوید ای فروغی تا خط آن ماه سر زد. تا بر میگردد به بعد از فروغیزنده باشی

بیت اخر اینگونه مناسب تر است:تا فروغ خط آن ماه درخشان سر زدفارغم روز و شب از فتنه دور قمریوزن را فدای تخلص کرده!

f\بیت 4 از اخر اینگونه صحیح است:شهرهٔ شهر شدیم از نظر همت شاهتو به خوش منظری و بنده به صاحب نظری

با سلام. این غزل بسیار زیبا را که بنده برای اولین بار از آقای ملک مسعودی خواننده خوش صدا در برنامه دستان شنیدم، حرف دل همه هنرمندان دل سوخته و عاشق است که عمری را در راه هنر و عشق ورزیدن به آن صرف کرده اند و متاًسفانه هیچکس قدر هنرشان را نمیداند و همه چیز را مسایل مادی در بر گرفته است! هنر و هنرمندی، فقط پول در آوردن و مادیات و آنهایی که بویی از هنر و احساس نبرده اند!... عاشق و اهل هنر

تا فروغی ز خط ماه درخشان سر زد---هم پیشنهاد میشودجناب امیر عباس تیموری لطفا معنی سمر چیست در لغت نامه که چیزی نیست

بی سمر شو اشتباه استبی خبر شو که خبرهاست در این بی خبریبی اثر شو که اثرهاست در این بی اثریبی هنر شو که هنرهاست در این بی هنریبی ثمر شو که ثمرهاست در این بی ثمریبی خبر شو / خبر هاست بی اثر شو / اثرهاستبی هنر شو / هنرهاستبی ثمرشو/ ثمرهاستسمر = افسانه و قصه که درین بیت بی معناست

زنده یاد محمودی خوانساری نیز چند بیتی از این غزل زیبای فروغی بسطامی را در برنامه گلها در نهایت زیبایی خوانده اند.

در مصرع دوم از بیت دوم شاید مگذر به ضم گاف به صورت مگذر ز عالم زیباتر باشد از مگذر از عالم

بدون شک شاه بیت این شعر بسیار زیبا این بیت است:تا زدم لاف هنر ، خواجه به هیچم نخریدبی هنر شو که هنرهاست در این بی هنری

گرامی والاتبارتا شدم بی خبر از خویش، خبرها دارمبی خبر شو که خبرهاست در این بی خبری جای ویرگول بعد از خویش درست است، می گوید از خویش به دَر شو تا خبر دار شوی. تا گرفتار خودی در بی خبری به سر می بری.همان است که می گوید قبل از مرگ بمیرید{ موتوا قبل أن تموتوا }

در بیت چهارم محل صحیح ویرگول باید بعد از بی خبر باشد و نه بعد از خویش:تا شدم بی خبر، از خویش خبرها دارم...

به نظر بنده مصرع " بی ثمر شو که ثمرهاست در این بی ثمری" می تواند به صورت زیر نیز نوشته شود:"بی ثمر شو که سمرهاست در این بی ثمری"

دکتر صادق فطرت ملقب به ناشناس، خواننده افغان نیز این شعر را به زیبایی اجرا کرده است.

زاهد و سبحه ی صد دانه و ذکر سحری من و پیمودن پیمانه و دیوانه گری.......

تا کی از شعبده ی دور فلک خواهد بود باده ی عیش به جام من و کام دگری.....؟!