فریدون مشیری:موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد ! *
❈۱❈
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد !
*
از دلِ تیره امواج بلند آوا،
❈۲❈
که غریقی را در خویش فرو می برد،
و غریوش را با مشت فرو می کشت،
نعره ای خسته و خونین ، بشریت را،
به کمک می طلبید :
❈۳❈
ــ « ای آدم ها...
آی آدم ها...»
ما شنیدیم و به یاری نشتابیدیم!
به خیالی که قضا،
❈۴❈
به گمانی که قدر بر سر آن خسته، گذاری بکند !
« دستی از غیب برون آید و کاری بکند »
هیچ یک حتی از جای نجنبیدیم!
آستین ها را بالا نزدیم
❈۵❈
دست آن غرقه در امواج بلا را نگرفتیم،
تا از آن مهلکه - شاید - برهانیمش،
به کناری برسانیمش!...
*
❈۶❈
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می ریخت.
با غریوی،
که به خاموشی می پیوست.
❈۷❈
با غریقی که در آن ورطه، به کف ها، به هوا
چنگ می زد، می آویخت ...
*
❈۸❈
ما نمی دانستیم
این که در چنبر گرداب، گرفتار شده است ،
این نگون بخت که اینگونه نگونسار شده است ،
این منم،
❈۹❈
این تو،
آن همسایه،
آن انسان!
این ماییم!
❈۱۰❈
ما،
همان جمع پراکنده،
همان تنها،
آن تنها هاییم!
❈۱۱❈
*
همه خاموش نشستیم و تماشا کردیم.
آن صدا، اما خاموش نشد .
ـ « ای آدم ها...
❈۱۲❈
آی آدم ها...»
آن صدا، هرگز خاموش نخواهد شد ،
آن صدا، در همه جا دائم، در پرواز است!
تا به دنیا دلی از هول ستم می لرزد،
❈۱۳❈
خاطری آشفته ست،
دیده ای گریان است،
هر کجا دست نیاز بشری هست دراز؛
آن صدا در همه آفاق طنین اندازست.
❈۱۴❈
*
آه، اگر با دل و جان، گوش کنیم،
آه اگر وسوسهء نان را، یک لحظه فراموش کنیم،
❈۱۵❈
« آی آدم ها» را
در همه جا می شنویم.
*
❈۱۶❈
در پی آن همه خون،
که بر این خاک چکید،
ننگ مان باد این جان!
شرم مان باد این نان!
❈۱۷❈
ما نشستیم و تماشا کردیم!
*
در شب تار جهان
❈۱۸❈
در گذرکاهی، تا این حد ظلمانی و توفانی !
در دل این همه آشوب و پریشانی
این از پای فرو می افتد،
این که بردار نگونسار شده ست،
❈۱۹❈
این که با مرگ درافتاده است،
این هزاران وهزاران که فرو افتادند؛
این منم،
این تو،
❈۲۰❈
آن همسایه!
آن انسان،
این ماییم!
ما،
❈۲۱❈
همان جمع پراکنده، همان تنها،
آن تنها هاییم !
اینهمه موج بلا در همه جا می بینیم،
❈۲۲❈
« آی آدم ها » را می شنویم،
نیک می دانیم،
دشتی از غیب نخواهد آمد
هیچ یک حتی یکبار نمی گوییم
❈۲۳❈
با ستمکاری نادانی، اینگونه مدارا نکنیم
آستین ها را بالا بزنیم
دست در دست هم از پهنه آفاق برانیمش
❈۲۴❈
مهربانی را،
دانایی را،
بر بلندای جهان،
بنشانیمش ... !
❈۲۵❈
*
ـ « ای آدم ها...
موج می آید...
کامنت ها