فریدون مشیری:ماه، دریا را به خود می خواند و، آب
❈۱❈
ماه، دریا را به خود می خواند و،
آب
با کمندی، در فضاها ناپدید،
دم به دم خود را به بالا می کشید.
❈۲❈
جا به جا در راه این دلدادگان
اختران آویخته فانوس ها.
*
گفتم این دریا و این یک ذره راه!
❈۳❈
می رساند عاقبت خود را به ماه!
من، چه می گویم، جدا از ماهِ خویش
بین ماه،
افسوس:
❈۴❈
اقیانوس ها ...
کامنت ها