فروغ فرخزاد:باز در چهرهٔ خاموش خیال خنده زد چشم گناه آموزت
❈۱❈
باز در چهرهٔ خاموش خیال
خنده زد چشم گناه آموزت
باز من ماندم و در غربت دل
حسرت بوسهٔ هستی سوزت
❈۲❈
باز من ماندم و یک مشت هوس
باز من ماندم و یک مشت امید
❈۳❈
یاد آن پرتو سوزندهٔ عشق
که ز چشمت به دل من تابید
❈۴❈
باز در خلوت من دست خیال
صورت شاد تو را نقش نمود
بر لبانت هوس مستی ریخت
در نگاهت عطش طوفان بود
❈۵❈
یاد آن شب که تو را دیدم و گفت
دل من با دلت افسانهٔ عشق
❈۶❈
چشم من دید در آن چشم سیاه
نگهی تشنه و دیوانهٔ عشق
❈۷❈
یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعلهٔ حسرت افروخت
یاد آن خندهٔ بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
❈۸❈
رفتی و در دل من ماند به جای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
❈۹❈
نگهی گمشده در پردهٔ اشک
حسرتی یخ زده در خندهٔ سرد
❈۱۰❈
آه اگر باز بسویم آیی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعلهٔ سوزندهٔ عشق
آخر آتش فکند بر جانت
کامنت ها