گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

فروغ فرخزاد:و این منم زنی تنها

❈۱❈
و این منم زنی تنها
در آستانهٔ فصلی سرد در ابتدای درک هستی آلودهٔ زمین
❈۲❈
و یأس ساده و غمناک آسمان و ناتوانی این دستهای سیمانی
زمان گذشت زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
❈۳❈
چهار بار نواخت امروز روز اول دیماه است
من راز فصل ها را می دانم و حرف لحظه ها را می فهمم
❈۴❈
نجات دهنده در گور خفته است و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
❈۵❈
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت .
در کوچه باد می آید در کوچه باد می آید
❈۶❈
و من به جفت گیری گلها می اندیشم به غنچه هایی با ساق های لاغر کم خون
و این زمان خستهٔ مسلول و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
❈۷❈
مردی که رشته های آبی رگهایش مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
❈۸❈
تکرار می کنند ــ سلام
ــ سلام و من به جفت گیری گلها می اندیشم .
❈۹❈
در آستانهٔ فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
❈۱۰❈
و این غروب بارور شده از دانش سکوت چگونه می شود به آن کسی که می رود این سان
صبور ، سنگین ،
❈۱۱❈
سرگردان ، فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچ وقت زنده نبوده ست .
❈۱۲❈
در کوچه باد می آید کلاغهای منفرد انزوا
در باغ های پیر کسالت میچرخند و نردبام
❈۱۳❈
چه ارتفاع حقیری دارد
آنها تمام ساده لوحی یک قلب را با خود به قصر قصه ها بردند
❈۱۴❈
و اکنون دیگر دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را در آبهای جاری خواهد ریخت
❈۱۵❈
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است در زیر پا لگد خواهد کرد ؟
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند .
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یک روز آن پرنده نمایان شد
❈۱۶❈
انگار از خطوط سبز تخیل بودند آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس می زدند
انگار آن شعلهٔ بنفش که در ذهن پاکی پنجره ها می سوخت
❈۱۷❈
چیزی به جز تصور معصومی از چراغ نبود .
در کوچه باد می آید این ابتدای ویرانیست
❈۱۸❈
آن روز هم که دست های تو ویران شدند باد می آمد ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن می گیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم می رسیم و آنگاه
❈۱۹❈
خورشید بر تباهی اجساد ما قضاوت خواهد کرد . من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار آن شراب مگر چند ساله بود ؟
نگاه کن که در اینجا زمان چه وزنی دارد و ماهیان چگونه گوشتهای مرا می جوند
❈۲۰❈
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه می داری ؟
من سردم است و از گوشواره های صدف بیزارم من سردم است و می دانم
❈۲۱❈
که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی جز چند قطره خون
چیزی به جا نخواهد ماند . خطوط را رها خواهم کرد
❈۲۲❈
و همچنین شمارش اعداد را رها خواهم کرد و از میان شکلهای هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت پناه خواهم برد من عریانم ، عریانم ، عریانم
❈۲۳❈
مثل سکوتهای میان کلام های محبت عریانم و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق . من این جزیرهٔ سرگردان را
❈۲۴❈
از انقلاب اقیانوس و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
❈۲۵❈
سلام ای شب معصوم !
سلام ای شبی که چشمهای گرگ های بیابان را
به حفره های استخوانی ایمان و اعتماد بدل می کنی
و در کنار جویبارهای تو ، ارواح بید ها ارواح مهربان تبرها را می بویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرفها و صداها می آیم
و این جهان به لانهٔ ماران مانند است
❈۲۶❈
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست که همچنان که تو را می بوسند
در ذهن خود طناب دار تو را می بافند . سلام ای شب معصوم !
❈۲۷❈
میان پنجره و دیدن
همیشه فاصله ایست . چرا نگاه نکردم ؟
❈۲۸❈
مانند آن زمان که مردی از کنار درختان خیس گذر می کرد ...
چرا نگاه نکردم ؟ انگار مادرم گریسته بود آن شب
❈۲۹❈
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمهٔ من بود به درون نطفهٔ من بازگشته بود
و من درآینه می دیدمش ، که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
❈۳۰❈
و ناگهان صدایم کرد و من عروس خوشه های اقاقی شدم ...
انگار مادرم گریسته بود آن شب . چه روشنایی بیهوده ای در این دریچهٔ مسدود سر کشید
❈۳۱❈
چرا نگاه نکردم ؟ تمام لحظه های سعادت می دانستند
که دست های تو ویران خواهد شد و من نگاه نکردم
❈۳۲❈
تا آن زمان که پنجرهٔ ساعت گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت و من به آن زن کوچک برخوردم
❈۳۳❈
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند و آن چنان که در تحرک رانهایش می رفت
گویی بکارت رویای پرشکوه مرا با خود به سوی بستر شب می برد .
❈۳۴❈
آیا دوباره گیسوانم را
در باد شانه خواهم زد ؟ آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
❈۳۵❈
و شمعدانی ها را در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا به سوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : ( دیگر تمام شد )
❈۳۶❈
گفتم : ( همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می افتد باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم )
انسان پوک
❈۳۷❈
انسان پوک پر از اعتماد نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود می خواند و چشمهایش
❈۳۸❈
چگونه وقت خیره شدن می درند و او چگونه از کنار درختان خیس می گذرد :
صبور ، سنگین ،
❈۳۹❈
سرگردان .
در ساعت چهار در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
❈۴۰❈
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را تکرار می کنند ــ سلام
ــ سلام آیا تو هرگز آن چهار لالهٔ آبی را
❈۴۱❈
بوییده ای ؟ ...
زمان گذشت زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
❈۴۲❈
شب پشت شیشه های پنجره سُر می خورد و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون می کشید
❈۴۳❈
من از کجا می آیم ؟ من از کجا می آیم ؟
که این چنین به بوی شب آغشته ام ؟ هنوز خاک مزارش تازه ست
❈۴۴❈
مزار آن دو دست سبز جوان را می گویم ...
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار چه مهربان بودی وقتی دروغ می گفتی
❈۴۵❈
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را می بستی و چلچراغها را
از ساقه های سیمی می چیدی و در سیاهی ظالم مرا به سوی چراگاه عشق می بردی
❈۴۶❈
تا آن بخار گیج که دنبالهٔ حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست و آن ستاره های مقوایی
به گرد لایتناهی می چرخیدند . چرا کلام را به صدا گفتند ؟
❈۴۷❈
چرا نگاه را به خانهٔ دیدار میهمان کردند ! چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند ؟ نگاه کن که در اینجا
❈۴۸❈
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرمید به تیرهای توهّم
❈۴۹❈
مصلوب گشته است . و جای پنج شاخهٔ انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند چگونه روی گونه او مانده ست .
❈۵۰❈
سکوت چیست ، چیست ، چیست ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست به جز حرفهای ناگفته من از گفتن می مانم ، اما زبان گنجشکان
❈۵۱❈
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست . زبان گنجشکان یعنی : بهار. برگ. بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم .عطر . نسیم . زبان گنجشکان در کارخانه می میرد .
❈۵۲❈
این کیست این کسی که روی جادهٔ ابدیت
به سوی لحظهٔ توحید می رود و ساعت همیشگیش را
❈۵۳❈
با منطق ریاضی تفریق ها و تفرقه ها کوک می کند . این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمی داند آغاز بوی ناشتایی می داند
❈۵۴❈
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
پس آفتاب سر انجام
❈۵۵❈
در یک زمان واحد بر هر دو قطب نا امید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
❈۵۶❈
و من چنان پُرم که روی صدایم نماز می خوانند ...
جنازه های خوشبخت جنازه های ملول
❈۵۷❈
جنازه های ساکت متفکر جنازه های خوش برخورد ، خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین و در زمینهٔ مشکوک نورهای موقت
❈۵۸❈
و شهوت خرید میوه های فاسد بیهودگی ... آه .
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند و این صدای سوتهای توقف
❈۵۹❈
در لحظه ای که باید ، باید ، باید مردی به زیر چرخهای زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس می گذرد ...
❈۶۰❈
من از کجا می آیم ؟
به مادرم گفتم : ( دیگر تمام شد ) گفتم : ( همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می افتد
❈۶۱❈
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم . )
سلام ای غرابت تنهایی اتاق را به تو تسلیم می کنم
❈۶۲❈
چرا که ابرهای تیره همیشه پیغمبران آیه های تازهٔ تطهیرند
و در شهادت یک شمع راز منوری است که آن را
❈۶۳❈
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب می داند .
ایمان بیاوریم ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
❈۶۴❈
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ تخیل به داسهای واژگون شدهٔ بیکار
و دانه های زندانی . نگاه کن که چه برفی می بارد ...
❈۶۵❈
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد و سال دیگر ، وقتی بهار
❈۶۶❈
با آسمان پشت پنجره همخوابه می شود و در تنش فوران می کنند
فواره های سبز ساقه های سبکبار شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار
❈۶۷❈
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد ...

فایل صوتی ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد ... ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد ...

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها