قاآنی:امروز از دوکعبه جهان دارد افتخار کز فر آن دو کعبه بود ملک برقرار
❈۱❈
امروز از دوکعبه جهان دارد افتخار
کز فر آن دو کعبه بود ملک برقرار
آن مَضجع ملایک و این مرجع ملوک
آن دافع‌کبایر و این رافع‌کبار
❈۲❈
آن‌کعبه در عرب بود این‌کعبه در عجم
آن کعبه نامور بود این‌کعبه نامدار
حاجی شود هر آنکه بدانجا کشید رخت
ناجی شود هرآنکه درینجا گشود بار
❈۳❈
آن‌کعبه‌ایست شرع بدان‌گشته محترم
این‌کعبه‌ایست عدل بدوگشته استوار
آن کعبه بی که شخص بدو می خورد یمین
این کعبه‌یی که مرد از او می‌خورد یسار
❈۴❈
آن کعبه ناف خاک و همش خاک نافه خیز
این کعبه کعب مجدو همش مجد کعبه دار
آن کعبهٔ امانی و این کعبهٔ امان
وین قبلهٔ اخایر و آن قبلهٔ خیار
❈۵❈
آن‌کعبه همچو زلف نکویان سیاه‌پوش
این‌کعبه همچو اهل سعادت سپیدکار
آن‌کعبه‌ایست‌کش عرفاتست درکنف
این کعبه‌ای است کش غرفاتست بر کنار
❈۶❈
آن‌کعبهٔ خلیلست این‌کعبهٔ جلیل
آن خاص کردگارست این خاص شهریار
آن‌کعبه راست سنگی آورده از بهشت
این کعبه راست خاکی آورده از تتار
❈۷❈
آن سنگ جای بوس امینان حق‌پرست
این خاک سجده‌گاه امیران‌کامگار
نتوان شکارکرد در آن‌کعبه‌ای عجب
کاین کعبه روز و شب دل دانا کند شکار
❈۸❈
آن زمزمش به زمزمه در طعن سلسبیل
وین زمزمش ز زمزم و تسنیم یادگار
صید اندران حرام به فرمان دادگر
عیش اندرین حلال به یاسای باده‌خوار
❈۹❈
احرام واجب آمده آن را به گاه حج
اجرام حاجب آمد این را به روز بار
در آن نمازکرده‌گروه از پی‌گروه
در این نیاز برده قطار از پی قطار
❈۱۰❈
بر بام آن ز امن کبوتر کند وطن
در صحن این ز بیم غضفرکند فرار
یک مشعرست آن را معمور در کنف
صد مشعرست این را مسرور در جوار
❈۱۱❈
اندر فنای این شده الماس سنگریز
وندر منای او شود ابلیس سنگسار
آن کعبه‌یی که فدیه برندش ز هر طرف
این‌کعبه‌ای‌که هدیه نهندش به هرکنار
❈۱۲❈
قربان برند بر در آن کعبه بیش و کم
قربان کنند بر در این کعبه بی‌شمار
قربان او همه حملست و همه جمل
قربان این روان و دل مرد هوشیار
❈۱۳❈
واجب در آن طواف به سالی سه چار روز
لازم درین سجود به روزی هزار بار
آن از خدای عالم و این از خدایگان
کش بنده‌اند بارخدایان روزگار
❈۱۴❈
آن مروهٔ مروت و این زمزم صفا
این مشعر مشاعر و آن‌کعبهٔ فخار
بازوی عدل دست‌کرم پیکر شکوه
پهلوی امن جان خرد هیکل وقار
❈۱۵❈
تاج‌الملوک شاه فریدون که حزم او
بر گرد او ز صخرهٔ صما کشد حصار
آنجا که تیغ او اجل و خنده قاه‌قاه
وانجا که رمح او امل وگریه زار زار
❈۱۶❈
با بخت فربهش همهٔ لاغران سمین
با رمح لاغرش همهٔ فربهان نزار
رایش چو نور مهر فروزان به هر زمین
حزمش چو سیر باد شتابان به هر دیار
❈۱۷❈
مانا ز جوهر ملک‌الموت در ازل
یزدان دو تیغ ساخت جهان سوز و ذوالفقار
آن را نهاد درکف حیدر که ها بگیر
این را نهاد در بر خسرو که هین بدار
❈۱۸❈
آن یک یهودکش شد و این یک حسودکش
آن طرفه ژاله‌بار شد این طرفه لاله‌زار
گر شیر نر ندیده‌یی اندر قفای گور
شه را یکی ببین سپس خصم نابکار
❈۱۹❈
ور منکری‌که بادکشد ابر درکتف
شه را نظاره کن ز بر خنگ راهوار
تیغ برانش از بر یکران به روز رزم
ماند به ماه نوکه نماید زکوهسار
❈۲۰❈
در چشم اشکبار عدو عکس نیزه‌اش
ماند به سرو ناز که روید ز جویبار
در پیش روی او چو عدو برکشد غریو
ماند همی به رعدکه نالد به نوبهار
❈۲۱❈
قاآنیا عجب نه اگر ترزبان شوی
کت آب می‌چکد همی از شعر آبدار
تا جیب بوستان شود از ابر پر درم
تا صحن گلستان شود از باد پرنگار
❈۲۲❈
از باد نعل خنگ ملک فتح را مسیر
در زیر ابر رایت شه چرخ را مدار
کامنت ها