قاآنی:پیرکی لال سحرگاه به طفلی الکن می‌شنیدم که بدین نوع همی راند سخن

در بیت اول به جای "طفلی" باید "میری" باشد

در مورد حاشیه ای که احمد عزیز در مورد بیت دوم نوشته اند، "چو" در مصرع اول زیادی است. اما در مصرع دوم درست اصلاح شده. مگر اینکه یکی ار "شا" های مصرع اول حذف شود. به این صورت: کای ز زلفت صصصبحم چو شاشامم تاریک.....

حالا کی گفته که زمن به معنای ازمن است ؟

باسلام.دربیت سوم-مصراع اول اگرکلمه ی(بی)راحذف وبجای آن کلمه ی(از)بیاوریم ارتباط معنایی کلمات باهم بهتروروانترخواهدشد.بازدرهمان بیت سوم مصراع دوم باید به کلمه ی صبر یک(صاد)افزوده شود.دربیت پنجم کلمه ی اول(مممی)یکی ازمیم هایش رابایدحذف کنیم ودرهمان مصراع کلمه ی(ممشتی)رابایدیک(میم)اضافه کنیم.بیت هفتم دوکلمه ی آخر(خلاق زمن)تصریرنمیدهد.بیت هشتم مصراع اول کلمه ی(گگگنکی) گاف چهارم اشتباها کاف نوشته شده که باید به آن یک(سرکش)اضافه کنیم...باسپاس-انوش ضرغامی09117003351گرگان

با تشکر

بیت دوم اینجوری هست:کای ز زلفت صصصبحم چو شاشاشامم تاریکوی ز چهرت شاشاشامم چو صصصبحم روشنمصرع دوم بیت هفتم :گگگنگ و لالالالم به‌خخلاق زمن زمن فکر کنم مخفف زمان باشه معنی از من نمی ده

همه توضیحات جناب آقای انوش ضرغامی درست است به اضافه اینکه دربیت هشتم مصراع اولکلمه (صصد) یک صاد کم دارد ودرست آن (صصصد) میباشد .

زمن جمع مکسر زمان است. یعنی زمان ها

در مصرع اول باید اینطور بود پیرکی لال سحر گه به طفلی الکن ودر بیت هفتم که کگگنگو و لالالم به خخلاق زمن (به معنی روزگار)

در گذشته‌ی دور، استادان خوشنویسی از این قطعه شعر قاآنی بواسطه صناعت حروف تکراری و متوالی برای مشق و تحریر استفاده مینمودند.خوشنویسی این قطعه توسط مرحوم استاد حبیب اله فضائلی در کتاب تعلیم خط یکی از نمونه های زیبا و منحصر بفرد این نوع مضق و تحریر است.

شعر جالبیه ولی چرا باید یه پیرمرد این حرفارو به یه پسر بچه بزنه؟!

چون درباره عمر و سن و سال هفتاد سالگی و هشتاد سالگی صحبت می‌کند، سوگند به خدایی می‌خورد که آفریننده زمانه و روزگار است. (.... به خلاق زَمَن)   یعنی به همان خدایی که زمان را آفرید قسم، من هفتاد هشتاد سال است که گنگ و لالم. ارادتمند- سپهر نواب زاده