قدسی مشهدی:زود به کردم من بی‌صبر داغ خویش را اول شب می‌کشد مفلس چراغ خویش را

سلام. نمیدانم چرا این غزل از قدسی مشهدی که گروه ماه بانو هم به زیبایی اجرایش کرده اینجا نیاورده اید. لطفا یفزایید.همچو خورشید به عالم نظری ما را بسنفس گرم و دل پر شرری ما را بسخنده در گلشن گیتی به گل ارزانی بادهمچو شبنم به جهان چشم تری ما را بسگر چه دانم که میسر نشود روز وصالدر شب هجر امید سحری ما را بساگر از دیده کوته نظران افتادیمنیست غم صحبت صاحب نظری ما را بسدر جهانی که نباشد ز کسی نام و نشانقدسی از گفته شیوا اثری ما را بس

دوست نازنینم،غزل یاد شده از شاعر مشهور دوران صفوی یعنی قدسی مشهدی نیست،بلکه متعلق به شاعری از نوادگان وی به نام غلامرضا قدسی ست که هم عصر ما بوده و در سال ۱۳۶۸ از دنیا رفته است.