قدسی مشهدی:مانع گریه نشد چشم مرا دیدن تو تاب خورشید کجا خشک کند دریا را
❈۱❈
مانع گریه نشد چشم مرا دیدن تو
تاب خورشید کجا خشک کند دریا را
پرده بر داغ کشم چون روم از شهر برون
بر دل لاله چرا تنگ کنم صحرا را
❈۲❈
کی به سودای دلم سلسله مویی برخاست
که سر زلف تو بر هم نزد آن سودا را
کامنت ها