هلالی جغتایی:مه من، بجلوه گاهی که ترا شنودم آنجا جگرم ز غصه خون شد، که چرا نبودم آنجا؟

معبود من ! هر جا که سخن از تو میرود و من آنجا نباشم از غصه جگرم خون می شود. درسجده امید دارم از اشک که میریزم خاک راهت گل شود بلکه اثر سجده ام باقی بماند.من و خاک آستان تو قصه ها داریم و این گلگونی چهره‌ام از همان روزی است که با رخ زرد و از غصه بیمارم سر به آستان تو نهادم و روی در خاک تو کشیدم غمم به شادی بدل گشت معشوق من هرگز از تو قدمی دور نمی‌روم و همه شب هایم را نزد تو سحر می کنم به یاد روزی که نیازمند به درگاه تو آمده بودم و تو دستم گرفتی به اینجا نمی توان دل بست اینجا که پر از خوبان است همه را آزموده ام و عجبا که نمی‌توان در یکی‌شان وفا جست اما نه! در این راه و درگاه از هلاک این هلالی تو را باکی نیست و و وفا و جفای بنده هم در برابر عظمت تو ناچیز می نماید آنجا که عدم و وجود مفهوم اینجایی را ندارد.

لطفا کرا را به صورت که را بنویسیدکرا چسبیده به هم کلمه ای است به معنی صرفه

سلام من زیاد از شعر و معنی اشون زیاد سر در نمیارم از این شعر خیلی خوشم اومد می شه لطفا برام معنی اش کنید ؟ممنون ام از تمام استادی که این حاشیه را می خوانند را برای افرادی مثل من معنی می کنند