هلالی جغتایی:شاه چون در گدا نظر می‌کرد مهر او در دلش اثر می‌کرد
❈۱❈
شاه چون در گدا نظر می‌کرد
مهر او در دلش اثر می‌کرد
خواست تا پیش خویش خواند
گفت درویش پیش من خواند
❈۲❈
کس نگوید به غیر من سیقش
ننویسد کس دگر ورقش
هر که بر حرف او نهد انگشت
کنم انگشت او برون از مشت
❈۳❈
هر که بر لوح او رقم سازد
تیغ من دست او قلم سازد
بعد از این گفتگو به پیشش خواند
ساخت تقریب، نزد خویشش خواند
❈۴❈
بهر تعلیم چون تکلم کرد
عاشق از شوق دست و پا گم کرد
دال می‌گفت و او الف می‌خواست
که یکی بود پیش او کج و راست
❈۵❈
شاه زان هیچ برنمی‌آشفت
نرم نرمک به او سبق می‌گفت
شاه درویش دوست می‌باید
تا از او عالمی بیاساید
❈۶❈
خاصه شاهان ملک دین یعنی
پادشاهان صورت و معنی
آه از این کافران سنگین‌دل
که بلای دلند، مسکین دل!
❈۷❈
هر زمان فتنه‌ای برانگیزند
بی‌گنه خون عاشقان ریزند
هر نفس آتشی برافروزند
بی‌سبب جان بی‌دلان سوزند
❈۸❈
شهسواران عرصهٔ جان‌ها
آفت عقل‌ها و ایمان‌ها
کامنت ها