گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

همام تبریزی:سعادتی که ز ناگه درآمدی ز درم خوش آمدی همه لطفی و مردمی و کرم

❈۱❈
سعادتی که ز ناگه درآمدی ز درم خوش آمدی همه لطفی و مردمی و کرم
منم که زان لب شیرین حدیث می‌شنوم منم که باز در آن روی خوب می‌نگرم
❈۲❈
به چشم‌های خوشت میل عاشقان بیش است ز تشنگان به لب جوی و مفلسان به درم
همیشه طالب آب حیات می‌بودم چو بافتم بنشستم به کام دل بخورم
❈۳❈
زمان هجر خیالت رسید فریادم وگرنه کی غم دوری گذاشتی اثرم
خبر مپرس که روز فراق چون بودی که از مشاهده امشب ز ذوق بی‌خبرم
❈۴❈
مرا ز روی تو خورشید در شبستان است چه التفات بود سوی شمع یا قمرم
گر از بهشت کند امشبم طلب رضوان بگویمش که ازین روضه درنمی‌گذرم
❈۵❈
اگر نظیر تو جوید نظر محال بود مگر خیال تو آید به خواب در نظرم
نهاد شکّر شکر تو در دهان همام حلاوتی که فراموش می‌کند شکرم

فایل صوتی غزلیات شمارهٔ ۱۳۸

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

کاربر سیستمی
2021-06-22T20:28:24.8374808
تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده تغییر مصرع ۱ از «سعادتی که زناگه در آمدی ز درم» به «سعادتی که ز ناگه درآمدی ز درم» تغییر مصرع ۳ از «منم که زان لب شیرین حدیث میشنوم» به «منم که زان لب شیرین حدیث می‌شنوم» تغییر مصرع ۴ از «منم که باز در ان روی خوب می نگرم» به «منم که باز در آن روی خوب می‌نگرم» تغییر مصرع ۵ از «به چشم های خوشت میل عاشقان بیش است» به «به چشم‌های خوشت میل عاشقان بیش است» تغییر مصرع ۶ از «ز تشنگان به لب جوی و مفلسانه به درم» به «ز تشنگان به لب جوی و مفلسان به درم» تغییر مصرع ۷ از «همیشه طالب آب حیات می بودم» به «همیشه طالب آب حیات می‌بودم» تغییر مصرع ۱۲ از «که از مشاهده امشب ز ذوق بی خبرم» به «که از مشاهده امشب ز ذوق بی‌خبرم» تغییر مصرع ۱۴ از «چه التفات بود سوی شمع با قمرم» به «چه التفات بود سوی شمع یا قمرم» تغییر مصرع ۱۶ از «بگویمش که ازین روضه در نمی گذرم» به «بگویمش که ازین روضه درنمی‌گذرم» تغییر مصرع ۱۹ از «نهاد شگر شکر تو در دهان همام» به «نهاد شکّر شکر تو در دهان همام» تغییر مصرع ۲۰ از «حلاوتی که فراموش می کند شکرم» به «حلاوتی که فراموش می‌کند شکرم»