گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

همام تبریزی:کجا روم که کمند تو می‌کشد بازم ضرورت است که با دیگری نمی‌سازم

❈۱❈
کجا روم که کمند تو می‌کشد بازم ضرورت است که با دیگری نمی‌سازم
چه می‌کنم به هوای دگر که مرغ توام بدین طرف به طرب جان خویش در بازم
❈۲❈
کبوتری که ز شهر تو نامه‌ای آرد به گرد کوی تو بادا همیشه پروازم
همی‌کشم سر خود سال و ماه بر گردن بدان امید که در خاک پایت اندازم
❈۳❈
اگرچه بی غم عشقت نبوده‌ام نفسی میان همنفسان برنیامد آوازم
شبی حدیث تو را با صبا همی‌گفتم به شرط آن که نگوید به هیچ کس رازم
❈۴❈
گشاد راز مرا وین سخن برون افتاد دگر سخن بر نامحرمان نپردازم
دریغ نام تو باشد به هر زبان ور نه مرا چه غم که نه امروز عشق می‌بازم
❈۵❈
همام در نظر دشمنان همین گوید بلا چو می‌کشم از بهر دوست می‌نازم

فایل صوتی غزلیات شمارهٔ ۱۳۹

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

کاربر سیستمی
2021-06-22T20:28:24.9501103
تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده تغییر مصرع ۱ از «کجا روم که کمند تو می کشد بازم» به «کجا روم که کمند تو می‌کشد بازم» تغییر مصرع ۲ از «ضرورت است که با دیگری نمی سازم» به «ضرورت است که با دیگری نمی‌سازم» تغییر مصرع ۳ از «چه می کنم به هوای دگر که مرغ توام» به «چه می‌کنم به هوای دگر که مرغ توام» تغییر مصرع ۴ از «بدین طرف بدطرب جان خویش در بازم» به «بدین طرف به طرب جان خویش در بازم» تغییر مصرع ۵ از «کبوتری که ز شهر تو نامه بی آرد» به «کبوتری که ز شهر تو نامه‌ای آرد» تغییر مصرع ۷ از «همی کشم سر خود سال و ماه بر گردن» به «همی‌کشم سر خود سال و ماه بر گردن» تغییر مصرع ۹ از «اگرچه بی غم عشقت نبوده ام نفسی» به «اگرچه بی غم عشقت نبوده‌ام نفسی» تغییر مصرع ۱۱ از «شبی حدیث تو را با صبا همی گفتم» به «شبی حدیث تو را با صبا همی‌گفتم» تغییر مصرع ۱۵ از «دریغ نام تو باشد به هر زبان ورنه» به «دریغ نام تو باشد به هر زبان ور نه» تغییر مصرع ۱۶ از «مرا چه غم که نه امروز عشق می بازم» به «مرا چه غم که نه امروز عشق می‌بازم» تغییر مصرع ۱۸ از «بلا چو می کشم از بهر دوست می نازم» به «بلا چو می‌کشم از بهر دوست می‌نازم»