اقبال لاهوری:سحرگاهان که روشن شد در و دشت صدا زد مرغی از شاخ نخیلی
❈۱❈
سحرگاهان که روشن شد در و دشت
صدا زد مرغی از شاخ نخیلی
فروهل خیمه ای فرزند صحرا
که نتوان زیست بی ذوق رحیلی
کامنت ها