کمال‌الدین اسماعیل:روی بنمای که دیوانه شدم رحمتی، کز غمت افسانه شدم
❈۱❈
روی بنمای که دیوانه شدم
رحمتی، کز غمت افسانه شدم
شمع رخسار تو نادیده تمام
من دل سوخته پروانه شدم
❈۲❈
آشناییّ غمت بود سبب
کز همه شادی بیگانه شدم
باغم دل شکنت در پنجه
من بی دل که چه مردانه شدم
❈۳❈
دام زلف تو ندیدم بر راه
ناگهان شیفتة دانه شدم
آرزوی لب میگویم خاست
نزگزافی سوی میخانه شدم
❈۴❈
هوس زلف چو ز نجیرم کرد
نه ز بی عقلی دیوانه شدم
کامنت ها