گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

کمال‌الدین اسماعیل:جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟ دل را که شد ز درد تو غافل کجا برم؟

❈۱❈
جان را چو نیست وصل تو حاصل کجا برم؟ دل را که شد ز درد تو غافل کجا برم؟
بی وصل جانفزای و حدیث چو شکّرت این عیش همچو زهر هلاهل کجا برم؟
❈۲❈
بگسست چرخ تار حیاتم بدست هجر چون وصل نیست کو همه بگسل کجا برم؟
بنیاد خوشدلیّ من از سیل خیز اشک گیرم که خود نگردد باطل، کجا برم؟
❈۳❈
بی پایمرد وصل ز غرقاب حادثات کشتی عمر خویش بساحل کجا برم؟
منزل دراز و بارکشم لنگ و من ضعیف بارم گران و راه پر از گل کجا برم؟
❈۴❈
ریگ روان و تیره شب و ابر و تند باد من چشم درد، راه بمنزل کجا برم؟
مشکل گشای وصل اگر دیرتر رسد چندین هزار قصّۀ مشکل کجا برم؟
❈۵❈
گیرم که ارزوی دلم جمله حاصلست اکنون چو نیست روی تو حاصل کجا برم؟
گفتند: برگرفت فلان دل ز مهر تو من داوریّ مردم جاهل کجا برم؟
❈۶❈
گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر آن مهر بر که افکنم؟ آن دل کجا برم؟

فایل صوتی غزلیات شمارهٔ ۱۲۱

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

کامران
2020-04-25T20:37:38
تضمین حافظ ؛ور باورت نمی‌کند از بنده این حدیثاز گفته « کمال » دلیلی بیاورمگر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهرآن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم
محمد حسن صاحبدل
2019-04-22T09:59:45
لطفا نظر رضا ک را در مورد ( نیست ) به جای (نیت اعمال کنید
محمد حسن صاحبدل
2019-04-22T10:07:15
با تشکر از تذکرات وتوضیحات فرهیخته ی گرامی رضا ک چون خیلی ها بیت ( گر بر کنم دل از تو ....) را از حاظ ذکر کرده اند در صورتی که حافظ عزیز آن را تضمین کرده
رضا ک.
2019-01-16T09:38:19
(1) چند تصحیح:بیت اول: جان را چو نیست...بیت دوم: بی وصل جانفزای...بیت سوم: گو همه بگسلبیت هفتم: " ، " زاید است. (2) بیت پایانی این غزل همان است که حافظ در قصیده (یا غزل) خود با مطلع "جوزا سحر نهاد حمایل برابرم" ، با ذکر نام " کمال"، عینا تضمین کرده است. (3) خود کمال نیز ظاهرا این بیت را با اندک تغییری از مسعود سعد سلمان وام گرفته است. در یکی از قصاید مسعود سعد با مطلع: " گر یک وفا کنی صنما صد وفا کنم"، این بیت فقط با تبدیل "برم" به "کنم"، که ردیف این قصیده است، آمده است.