کمال‌الدین اسماعیل:ای غمزۀ تیز تو جگر خواره وی لعل تو طیرۀ شکر پاره
❈۱❈
ای غمزۀ تیز تو جگر خواره
وی لعل تو طیرۀ شکر پاره
هم وعدۀ تو دراز بی حاصل
هم چشم ضعیف تو ستمکاره
❈۲❈
برگشته بصد هزار نومیدی
از کوی تو عاشقان بیچاره
همچون گل و لاله و خور پیشت
بر خاک همی نهند رخساره
❈۳❈
مگذار که زلفکان هندویت
ناهمواری کنند همواره
هر گه که کنم حدیث وصل تو
گوید غم تو که هان، دگر باره
❈۴❈
شد در دل ما بدولت عشقت
غم خانه نشین و صبر آواره
کامنت ها