کمال‌الدین اسماعیل:گل رخت بباغ در فکندست وز چهره نقاب بر فکندست
❈۱❈
گل رخت بباغ در فکندست
وز چهره نقاب بر فکندست
بر راه صبا ز شکل غنچه
صد صرّۀ پر ز زر فکندست
❈۲❈
اسباب نشاط و عیش عالم
نوروز بیکدگر فکندست
شد تشنه بخون لاله سوسن
زین روی زبان بدر فکندست
❈۳❈
چون نافۀ مشک نا رسیده
لاله همه کوه و در فکندست
آمیخته خون و مشک با هم
بی قیمت و بی خطر فکندت
❈۴❈
آهویی رمیده گویی آنرا
از ترس برهگذر فمندست
آب دهن سحاب نرگس
در دیدةۀ بی بصر فکندست
❈۵❈
بلبل ز قدوم گل در اطراف
آوازۀ شور و شر فکندست
از آب سنان کشیده سوسن
وز آتش گل سپر فکندست
❈۶❈
ز اندیشه بخویشتن فرو شد
تا بر رخ گل نظر فکندست
گویی همه شب شراب خوردست
نرگس که چو مست سرفکندست
❈۷❈
نی نی که ز شرم چشم یارم
خود را بخراب در فکندست
کامنت ها