گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

کمال‌الدین اسماعیل:بهاء الدّین که تا دور جهان بود نپندارم که چون تو یک جوان بود

❈۱❈
بهاء الدّین که تا دور جهان بود نپندارم که چون تو یک جوان بود
سخن کاندر دهانش صد زبانست همیشه در ثنایت یک زبان بود
❈۲❈
بدان خلق و لطافت کز تو دیدم دعاگوی تو از جان می توان بود
فضولی دی سوالی کرد از من که سر خیل فضولان جهان بود
❈۳❈
که آن صندوقچه کز لطف صنعت تماشا گاه اهل اصفهان بود
خرد زو می گزید انگشت حیرت ز بس کش خرده کاری بیکران بود
❈۴❈
ز نقش دلربایش جان مانی خجل می گشت و الحق جای آن بود
نگاریده به سیم آن شعر چون زر برو یا رب که تا چون دلستان بود
❈۵❈
بنزد خواجه یی گفتند بردی که دستش طیرۀ دریا و کان بود
چه فرموده اندر آن معرض چه دادت؟ بهایش بستدی یا رایگان بود؟
❈۶❈
از آن سیمی که بروی خرج کردی به آخر سود دیدی یا زیان بود؟
وفا شد هیچ و حاصل گشت آخر توقّعها کز آنت در گمان بود؟
❈۷❈
جواب او ندانستم چه گویم که بندی استوارم بر دهان بود
بگفتم این قدر آخر که آری چنان کم آرزو آمد چنان بود
❈۸❈
مرا چیزی نفرمودند امّا بهایی نیک دانم در میان بود
کرم فرمای و حل کن مشکل من در این کار لطفت هم ضمان بود
❈۹❈
چه من لایق نمی دانم که گویم بنزد خواجه بردیم و همان بود

فایل صوتی قطعات شمارهٔ ۱۷۱ - وله ایضا

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها