کمال‌الدین اسماعیل:.... عشق تو فیروز مباد جز جان من از عشق تو با سوزمباد

"جز بر دل من عشق تو فیروز مبادجز جان من از عشق تو با سوز مباد... ... ... ... ندیده بودیم رواروزی که غمت نبینم آن روز مباد!" شوربختانه هنوز مصرع سوّم، ناقصه!

اگر مرجع تکمیل جاافتادگی مصرع اول را هم ذکر بفرمایید عالی خواهد شد. به عنوان یک بازی ذهنی برای پر کردن جاهای خالی و با توجه به صحبت از «روز» در مصرع آخر برساختهٔ ذهن من برای جاهای خالی مصرع سوم این است: «شب بی غم تو ندیده بودیم روا» دوستان توجه دارند که این یک جعل مسلم و عمدی و اعتراف شده است و آن را جدی نگیرند و از شاعر ندانند که البته ذهنهای شعرآزموده به آسانی این قضاوت را از روی ضعف بیان و عدم تناسب زبان خواهند کرد.