کمالالدین اسماعیل:خالیست سیاه بر رخ آن مه وش افتاده خوش و مراهمی افتد خوش
❈۱❈
خالیست سیاه بر رخ آن مه وش
افتاده خوش و مراهمی افتد خوش
چون مهر که از مشک نهی بر باده
یا قطرۀ آبی که چکد بر آتش
کامنت ها