کامبیز صدیقی کسمایی:اکنون که شب مانند سفره ای
❈۱❈
اکنون که شب
مانند سفره ای
مهتاب را
دارد دوباره روی زمین پهن می کند
❈۲❈
در چشم ما
این ماه
مانند قرص نان
وین اختران
❈۳❈
مثل هزار دانهٔ خرماست.
خوش بخت ها
در خانه های مرمری دور خفته اند
❈۴❈
اما دریغ ما
روی زمین سرد
سر را گذاشتیم.
امشب
❈۵❈
این آسمان
سقفِ اتاق ما
وین ابرهای پارهٔ چرکین، لحاف ماست.
کامنت ها